امن ترین مکان در کهکشان راه شیری برای زندگی
ستاره شناسان امن ترین مکان در کهکشان راه شیری برای زندگی را پیدا می کنند،ستاره شناسان کل راه شیری را جستجو کرده اند تا امن ترین مکان ها را برای زندگی شناسایی کنند. به نظر می رسد ، ما در نقطه خوبی هستیم.برای خواندن کامل مقاله تا انتها با مجله تخصصی آندرومدا مگ همراه باشید.
اما طبق تحقیقات جدید، اگر سال گذشته احساس آمادگی برای انتقال به یک سیاره دیگر را برای شما ایجاد کرده است ممکن است بخواهید به سمت مرکز کهکشان نگاه کنید.
یافته های جدید توسط گروهی از ستاره شناسان ایتالیایی بدست آمد، آنها مکانهایی را مطالعه کردند که در آن انفجارهای کیهانی ممکن است باعث مرگ انسان شود. این انفجارها مانند ابرنواخترها و انفجارهای اشعه گاما، ذرات پرانرژی و تشعشعاتی را تولید می کند که می تواند DNA را خرد کرده و زندگی را از بین ببرد. با توجه به این منطق، منجمان استدلال می کنند مناطقی که از زندگی مهمان نوازی بیشتری داشته باشند، مناطق بدون انفجار مکرر خواهند بود.
انفجارهای قدرتمند کیهانی برای وجود حیات در کهکشان ما در طول تاریخ کیهانی آن قابل اغماض نیستند. و در بستر راه شیری قرار دارند.
ستاره شناسان علاوه بر یافتن مرگبارترین نقاط داغ ، امن ترین مکان ها را در طول تاریخ کهکشان شناسایی کرده اند که 11 میلیارد سال پیش از این کهکشان گذشته است. نتایج نشان می دهد که ما در حال حاضر در لبه گروه وسیعی از املاک و مستغلات مهمان نواز هستیم. اما در دوران جوانی کهکشان راه شیری، لبه های کهکشان یک شرط مطمئن تر بود.
منطقه گلدیلاک کهکشانی
بسیاری از عوامل یک سیاره را قابل سکونت می کنند. به عنوان مثال ، سیارات باید در یک منطقه گلدیلاک قرار بگیرند ، جایی که گرما و فعالیت ستاره میزبان آنها خیلی زیاد یا کم نیست – درست است. اما علاوه بر این شرایط محلی ، زندگی باید با تابش مضر ناشی از فضای بین ستاره ای نیز مبارزه کند.
وقایع کیهانی قدرتمند ، مانند ابرنواخترها و انفجارهای اشعه گاما ، ذرات خطرناک و پرانرژی را با سرعت تقریباً نوری جریان می دهند. آنها نه تنها می توانند تمام شکل های زندگی را که ما در مورد آن می دانیم از بین ببرند ، بلکه این ذرات می توانند جو کامل سیارات را نیز از بین ببرند. پس از چنین اتفاقی ، دانشمندان بر این باورند که سیاره هایی که به دور سیستم های ستاره ای مجاور می چرخند ، از حیات پاک می شوند.
اسپینلی به لایو ساینس گفت: “برای سیارات بسیار نزدیک به انفجار ستاره ای قابل قبول است که یک عقیم سازی کامل انجام شود.” “در این فواصل دور ، احتمال انقراض دسته جمعی بیشتر می باشد.”
دانشمندان در این مطالعه نوشتند كه احتمالاً یك انفجار پرتوی گاما در نزدیكی 450 میلیون سال پیش نقش اصلی را در رویداد انقراض دسته جمعی اردوویسیان داشته است دومین مورد بزرگ در تاریخ زمین نیز محسوب می شود. در حالی که هیچ دلیل مشخصی در رابطه با انفجار خاص اشعه گاما با این واقعه انقراض وجود ندارد ، نویسندگان فکر می کنند با توجه به موقعیت زمین در کهکشان ، این احتمال وجود دارد.
جستجوی ایمنی
منجمان با استفاده از مدل های شکل گیری و تکامل ستاره ، محاسبه کردند که چه زمانی مناطق خاصی از کهکشان مملو از تشعشعات کشنده باشد. در اوایل تاریخ کهکشان ، کهکشان داخلی با حدود 33000 سال نوری با تشکیل شدید ستاره روشن بود، که آن را غیر قابل مهمان می کند. در این زمان ، کهکشان بارها و بارها توسط انفجارهای قدرتمند کیهانی به لرزه در می آمد، اما بیشترین مناطق که ستاره کمتری داشتند، بیشتر از این فاجعه ها در امان ماندند.
تا حدود 6 میلیارد سال پیش ، بیشتر کهکشان ها به طور منظم با انفجارهای عظیم عقیم می شدند. با پیر شدن کهکشان ، چنین انفجارهایی کمتر رایج می شود. امروزه مناطق میانی که از 6500 سال نوری از مرکز کهکشان تا 26000 سال نوری از مرکز حلقه تشکیل می دهند ، امن ترین مناطق برای زندگی هستند. نزدیکتر به مرکز ، ابرنواخترها و سایر رویدادها هنوز هم معمول هستند و در حومه ، تعداد سیارات زمینی کمتر و انفجارهای پرتوی گاما بیشتر است.
خوشبختانه برای ما ، در کهکشان ما همه چیز به صورت دوستانه چیده شده است در آینده کهکشانی طولانی مدت ، حوادث شدید کمتری در این حوالی رخ می دهد که می تواند باعث انقراض دسته جمعی دیگری شود.
تحقیقات جدید ، که در ماه مارس در مجله نجوم و اخترفیزیک منتشر شده است ، ممکن است روزی به ستاره شناسان کمک کند تا تصمیم بگیرند که مکان سیاره های بیرونی قابل سکونت را جستجو کنند. دش گفت ، اما در حال حاضر فناوری منجمان را محدود به جستجو در مناطق مجاور می کند.