چارلز هارد تاونز، (زاده 28 ژوئیه 1915، گرین ویل، کارولینای جنوبی، ایالات متحده – درگذشت 27 ژانویه 2015، اوکلند، کالیفرنیا)، فیزیکدان آمریکایی، برنده مشترک (با فیزیکدانان شوروی الکساندر ام. پروخوروف و نیکولای جی باسوف) جایزه نوبل فیزیک در سال 1964 برای نقش او در اختراع میزر و لیزر بسیار اهمیت داشت. برای خواندن ادامه مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
تاونز در دانشگاه فورمن (B.A.، B.S.، 1935)، دانشگاه دوک (M.A.، 1937)، و موسسه فناوری کالیفرنیا (Ph.D.، 1939) تحصیل کرد. در سال 1939 به کادر فنی Bell Telephone Laboratories، Inc پیوست و تا سال 1948 در آنجا مشغول به کار شد و در آن زمان به هیئت علمی دانشگاه کلمبیا پیوست. سه سال بعد او ایده استفاده از مولکول‌های آمونیاک را برای تقویت تشعشعات مایکروویو به ذهنش خطور کرد. تاونز و دو دانشجواولین دستگاه از این دست را در دسامبر 1953 تکمیل کردند و نام میزر را به آن دادند که مخفف عبارت “تقویت امواج مایکروویو با انتشار تششعات تحریک شده” است. در سال 1958 تاونز و ال. شاولو نشان دادند که امکان ساخت دستگاه مشابه با استفاده از نور – یعنی لیزر – وجود دارد.
از سال 1959 تا 1961 تاونز به عنوان معاون رئیس و مدیر تحقیقات مؤسسه تحلیل های دفاعی در واشنگتن دی سی خدمت کرد و سپس به عنوان پروفسور و استاد فیزیک در مؤسسه فناوری ماساچوست در کمبریج منصوب شد. در سال 1967 او در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، استاد شد، جایی که او یک برنامه رادیویی و نجوم مادون قرمز را آغاز کرد که منجر به کشف مولکول‌های پیچیده (آمونیاک و آب) در محیط بین ستاره‌ای شد. وی در سال 1986 به مقام استادی ممتاز رسید.