لیتیوم چیست و چه ویژگی هایی دارد
عنصر لیتیوم در زمین از انواع کاربردها برخوردار است: در باتری های یون لیتیوم، در شیشه وسرامیک های مقاوم در برابر خرارت و در دارو های خاصی که روانپزشکان تجویز میکنند این عنصر وجود دارد.برای آشنایی بیشتر با این عنصر تا انتهای مقاله با آندرومدا مگ همراه باشید.
اکنون، یک مطالعه جدید با بودجه ناسا نشان می دهد که بیشتر لیتیوم موجود در منظومه شمسی – و حتی در کهکشان – ناشی از انفجارهای درخشان ستاره ای به نام نو اختر است.
لیتیوم از انفجار ستارگان بوجود می آید
نو اختر زمانی اتفاق می افتد که یک کوتوله سفید (بقایای ستاره ای در حدود قطر زمین ، اما جرم خورشید) توسط یک ستاره بزرگتر در مدار قرار بگیرد. گاز از ستاره بزرگتر به کوتوله سفید می افتد و وقتی گاز کافی روی کوتوله سفید جمع شده باشد ، انفجار یا نو اختر رخ می دهد. سالانه حدود 50 مورد از این انفجارها در کهکشان ما رخ می دهد و درخشان ترین انفجارها توسط ستاره شناسان جهان مشاهده می شود.
محققان به سرپرستی سامنر استارفیلد از دانشگاه ایالتی آریزونا، بودجه ای که از محل کمک مالی تئوری ناسا تأمین می شد، از مخلوطی از پیش بینی های رایانه ای و داده های مشاهده برای تعیین میزان لیتیوم تولید شده در انفجار نو اختر استفاده کردند. مدل های رایانه ای تخلیه گاز در نواختر و ترکیب شیمیایی آن را تخمین زده اند. برای توسعه این مدل ها، محققان به مشاهدات نوای کلاسیک از تلسکوپ های مختلف مراجعه کردند. در کارهای قبلی آنها از تلسکوپ های زمینی، تلسکوپ های فضایی از جمله هابل و اسپیتزر ناسا و رصدخانه اخترشناسی 747 SOFIA استفاده شده است. در حالی که انفجار بزرگ مقدار کمی لیتیوم در شکل گیری اولیه جهان ایجاد کرد، اکثر لیتیوم در واکنش های هسته ای تولید می شود که باعث انفجارهای جدید می شود. این مطالعه نشان می دهد که انفجارهای نو اختر لیتیوم را در کهکشان توزیع کرده و بیشتر لیتیوم را که امروزه در الکترونیک و پزشکی استفاده می کنیم، تحویل می دهد.
این بینش جدید در مورد لیتیوم نمایانگر بخشی از معما است که بسیاری از ستاره شناسان روی آن کار می کنند: و انواع واکنش های ستاره ای باعث تولید برخی از عناصر می شود. این تیم همچنین تعیین کرد که کسری از این نواخترهای کلاسیک تا زمانی که منفجر شوند به نوعی ابرنواختر موسوم به نوع Ia تکامل می یابند. این ستاره های در حال انفجار از یک کهکشان درخشان تر می شوند و در فواصل بسیار زیادی از جهان می توان آنها را کشف کرد. ابر نواخترهای نوع Ia برای مطالعه تکامل جهان مورد استفاده قرار گرفته اند و ابرنواخترهایی بودند که در اواسط دهه 1990 برای کشف انرژی تاریک مورد استفاده قرار گرفتند ، و این باعث سرعت بخشیدن به گسترش جهان می شود.
این انفجارها همچنین مقدار زیادی آهن را در کهکشان و منظومه شمسی تولید می کنند ، که یکی از ترکیبات مهم گلبول های قرمز خون ماست که اکسیژن را به بدن منتقل می کند. این تحقیق هم در تئوری و هم در مشاهدات ادامه دارد. ”استارفیلد می گوید. “در حالی که ما همچنان به کار بر روی تئوری ها می پردازیم ، ما منتظر هستیم که چه زمانی بتوانیم از تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا و تلسکوپ فضایی رومی نانسی گریس که اخیراً نامگذاری شده است برای رصد نو اختر و کسب اطلاعات بیشتر در مورد ریشه جهان خودمان استفاده کنیم.”