حرکت سریع ستاره ها با سرعت نور در کهکشان

حرکت سریع ستاره با سرعت نور در کهکشان

شاید برای شما هم حرکت سریع ستاره ها بسیار عجیب باشد و همه ما فکر کنیم که فقط ذرات بنیادی هستند که می توانند با سرعت نور حرکت کنند. ما در این بخش از مجله علمی آندرومدا مگ در نظر داریم تا به صورت تخصصی به این موضوع بپردازیم پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

احتمالاً اکثر مردم می دانند که جهان پر از ذرات بنیادی است اما همه نمی دانند که این جهان همچنین پر از ستاره های بسیار سریعی است که مانند باراکودا از طریق اقیانوس آزادانه در فضا حرکت می کنند. این ستاره ها توسط تیرکمانهای گرانشی واقع در نقطه کانونی ادغام کهکشان خارج می شوند جایی که یک جفت سیاه چاله بزرگ در هنگام بیرون راندن ستاره ها از کهکشان میزبان به هم می پیوندند.

ستارگانی که در فضا تقریباً با سرعت نور حرکت می کنند

در سال 2014 چند دانشمند به همراه  دکتر جیمز گیلوچون  فراوانی ستاره های نسبی گرای سقوط آزاد را در فضای وسیع بین کهکشان ها و دشواری های کشف آنها در فواصل زیاد محاسبه کردیم. زندگی در سیاره ای که به دور یکی از این ستاره های بیرون زده می چرخد و شاهد سفر آن به فضا است ، باید بسیار هیجان انگیز باشد. این سفر از مرکز کهکشان مادر آغاز می شود ، از طریق بسیاری از نقاط مورد علاقه ادامه می یابد ، تا یک میلیون سال به لبه هاله کهکشان می رسد ، و در فضای بین کهکشانی به اوج خود می رسد ، و طی چندین میلیارد سال از طریق مقاصد کیهان شناسی عبور می کند – و همه ما به خستی میتوانیم آن را ببینیم.

این ستاره های نسبی گرا جذاب ترین بسته های مسافرتی را که آژانس های گردشگری بین کهکشانی می توانند ارائه دهند را  نشان می دهند و همچنین مزایای سلامتی نیز دارند. مسافرت با سرعت نزدیک به شما حق هضم زمان را نیز می دهد و روند پیری طبیعی همه مسافران را نسبت به مسافرانی که عقب مانده اند کند می شود.

حتی در صورت عدم ادغام کهکشان، ستارگانی که توسط گرانش قوی نزدیک یک سیاهچاله در مرکز کهکشان جمع شده اند نیز می توانند به سرعت نور برسند . انتظار می رود ستارگان نسبی گرانشی به سیاهچاله های مراکز بسیاری از کهکشان های دیگر متصل شوند.

اگر ستارگان نسبی گرایانه در یک هسته کهکشانی به یکدیگر برخورد کنند، در نتیجه برخورد مستقیم می تواند انفجاری بسیار پرانرژی تر از یک ابرنواختر معمولی ایجاد کند انفجار ناشی از فروپاشی یک ستاره عظیم پس از اتمام سوخت هسته ای آن این چنین خواهد بود. برای اینکه برخورد دو ستاره تقریباً با سرعت نور رخ دهد ، سیاه چاله مرکزی باید  به اندازه بیش از 100 میلیون خورشید وزن داشته باشد. در جرم های پایین تر، مانند سیاهچاله هایی مانند صورت فلکی کمان ای که “فقط”  به اندازه چهار میلیون خورشید وزن دارد وقتی سیاهچاله به ستاره نزدیک می شود در اثر نیروی  جزر ومدی سیاه چاله ستارگان،  حالت اسپاگتی شده به خود میگیرند. ستاره های متلاشی شده مدتها قبل از اینکه بتوانند به اندازه کافی به افق سیاهچاله نزدیک شوند تا به سرعت نور برسند، و مثل یک جریان گاز پخش می شوند.

در جرم های بالاتر و در افق رویداد آن ، جزر و مد گرانشی که معکوس با مربع جرم سیاهچاله است به اندازه کافی ضعیف است تا باعث اختلال در یک ستاره در حال عبور نشود. ستاره هایی که در فواصل زیادی از هر دو نوع سیاهچاله می چرخند با سرعت کمتری حرکت می کنند و برخورد آنها منجر به انفجارهای ضعیف می شود .

اتفاقی که در نزدیکی عظیم ترین سیاهچاله ها رخ می دهد ، جایی كه ستارگان می توانند تقریباً با سرعت نور به چرخش درآیند بدون آنكه مختل شود رخ خواهد داد.

روش دیگری برای پرتاب ستاره ها از مراکز کهکشانی با سرعت زیاد وجود دارد. یک جفت ستاره مقید که از نزدیکی یک سیاه چاله عظیم عبور می کنند می توانند توسط جزر و مد گرانش آن جدا شوند.

یک جفت ستاره مقید که از نزدیکی یک سیاه چاله عظیم عبور می کنند می توانند توسط جزر و مد گرانش آن جدا شوند.

همانطور که از نظر جک هیلز در سال 1988 پیش بینی شده است ، یکی از ستاره ها به نزدیکی  صورت فلکی کمان ای میرسد در حالی که دیگری با سرعت بالایی بیرون می ریزد. ، که توسط گنزل و گز این امر کشف گردیده است

اخراج همراهان این دانشمندان  باعث شناسایی  منشا  احتمالی ستاره های  دارای حرکت با سرعت بالایی است  که در سال 2005 توسط وارن براون و همکارانش در هاله راه شیری کشف شد. این ستاره های بیش از حد سرعت تا 2 درصد سرعت نور حرکت می کنند و به طور بالقوه سیارات را با خود حمل می کنند.سیاره هایی که با روند پرتاب آزاد می شوند ، جمعیتی از سیارات دارای فوق سرعت را تشکیل می دهند.

در مجموع ، هسته های کهکشانی بخش های پرتابی  را برای سریعترین سیستم عامل های قابل سکونت که طبیعت به صورت رایگان ارائه می دهد ، ارائه می دهند. تعجب آور نخواهد بود اگر تمدن هایی که فناوری پیشرفته دارند به همان دلیلی که فضانوردان و تماشاگران هنگام پرتاب موشک به کیپ کاناورال فلوریدا می روند ، مهاجرت به سمت مراکز کهکشانی را انتخاب کنند. با در نظر داشتن این چشم انداز ، جستجوی هوش فرازمینی باید سیگنال های رادیویی ناشی از سواران ستاره های بیش از حد را بررسی کند. همچنین ممکن است هر زمان که یک ستاره پرسرعت از آنجا شلیک شود ، شاهد آتش بازی جشنهای بستگان آنها در مرکز کهکشانی باشیم.