راجر پنروز، به طور کامل سر راجر پنروز، (زادهٔ ۸ اوت ۱۹۳۱، کولچستر، اسکس، انگلستان)، ریاضیدان و نسبیت‌دان بریتانیایی که در دهه ۱۹۶۰ بسیاری از ویژگی‌های اساسی سیاه‌چاله‌ها را محاسبه کرد. او برای کارهایش بر روی سیاهچاله ها جایزه نوبل فیزیک 2020 را دریافت کرد. برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید. او این جایزه را با ستاره شناس آمریکایی آندریا گز و ستاره شناس آلمانی راینهارد گنزل به اشتراک گذاشت.
پس از اخذ مدرک دکتری در هندسه جبری از دانشگاه کمبریج در سال 1957، پنروز پست های موقتی را در تعدادی از دانشگاه ها در انگلستان و ایالات متحده داشت. از سال 1964 تا 1973 او به عنوان خواننده و در نهایت استاد ریاضیات کاربردی در کالج Birkbeck لندن خدمت کرد. او از سال 1973 کرسی ریاضیات Rouse-Ball را در دانشگاه آکسفورد داشت. او به دلیل خدماتش به علم در سال 1994 لقب شوالیه را نیز دریافت کرد.
در سال 1969، پنروز با استیون هاوکینگ ثابت کرد که تمام مواد درون سیاهچاله تا حد تکینگی فرو می ریزند، یک نقطه هندسی در فضا که در آن جرم به چگالی بی نهایت و حجم صفر فشرده می شود. پنروز همچنین روشی برای نقشه برداری از مناطق فضا-زمان اطراف یک سیاهچاله ایجاد کرد. (فضا-زمان یک پیوستار چهار بعدی است که شامل سه بعد فضا و یک بعد از زمان است.) چنین نقشه ای که نمودار پنروز نامیده می شود، به فرد اجازه می دهد اثرات گرانش را بر موجودی که به یک سیاهچاله نزدیک می شود تجسم کند. او همچنین کاشی کاری پنروز را کشف کرد که در آن می توان از مجموعه ای از اشکال برای پوشاندن یک هواپیما بدون استفاده از الگوی تکراری استفاده کرد.
پنروز به مسئله تعریف آگاهی علاقه مند شد و دو کتاب نوشت که در آنها استدلال کرد که مکانیک کوانتومی برای توضیح ذهن خودآگاه مورد نیاز است – ذهن جدید امپراتور (1989) و سایه های ذهن (1994). او همچنین کتاب «جاده به سوی واقعیت» (2004) را نوشت که یک مرور کلی از ریاضیات و فیزیک است. پنروز در چرخه‌های زمان: یک نمای جدید فوق‌العاده از جهان (2010)، نظریه‌ی کیهان‌شناسی چرخه‌ای منسجم را مطرح کرد و انفجار بزرگ را به‌عنوان رویدادی بی‌پایان تکراری فرموله کرد. او مدال کاپلی انجمن سلطنتی را در سال 2008 دریافت کرد.