قمر انسلادوس

قمر انسلادوس

انسلادوس، دومین و نزدیکترین قمر به زحل می باشد وجز درخشانترین قمرهای آن نیز به حساب می آید. این قمر توسط ویلیام هرشل در سال 1789 کشف شد و نام یکی از غول های اساطیر یونان نیز بر رویش گذاشته شد. برای آشنایی بیشتر با قمر انسلادوس تا انتهای مقاله با مجله آندرومدا مگ همراه باشید.

انسلادوس قطری حدود 500 کیلومتر (310 مایل) قطر دارد و در یک مسیر تقریباً دایره ای و با فاصله متوسط 238،020 کیلومتر (147،899 مایل) به دور زحل می چرخد. تراکم متوسط آن فقط 60 درصد بیشتر از آب است، که نشان می دهد فضای داخلی آن حاوی مقادیر قابل توجهی از مواد غیر یخی است. سطح آن، که اساساً تمام نوری را که به آن تابیده شده منعکس می کند (در مقایسه با ماه کره زمین حدود 7 درصد)، در اصل صاف است اما شامل دشت های دارای دهانه و شیاردار است.

سطح آن  تقریباً یخ آب خالص است و دارای مقادیر کمی از دی اکسید کربن، آمونیاک و هیدروکربن های سبک است. وویجر 2 در سال 1981 با نزدیک شدن به 87000 کیلومتر (54000 مایل)  به انسلادوس، تصاویری را نشان داد که نشان می دهد انسلادوس از نظر زمین شناسی پیچیده است و سطح آن پنج دوره تکامل مشخص را پشت سر گذاشته است.

مشاهدات اضافی توسط فضاپیمای کاسینی، که در سال 2005 مجموعه ای از پروازهای نزدیک انسلادوس را آغاز کرد (یکی از آنها در سال 2008 کمتر از 50 کیلومتر فاصله داشت)، تأیید کرد که بخشهایی از این قمر  امروز از نظر زمین شناسی فعال هستند و جریان گرمایی آن بسیار زیاد است.

و فوران های ناشی از بخار آب و یخ از توده ها (نوعی آتشفشانی یخ ، یا یخ فشان) به ویژه در منطقه قطبی جنوب آن آشکار است. فعالیت در انسلادوس در چهار پشته اصلی معروف به “رگه های ببری” است که به نظر می رسد شکستگی های زمین ساختی است که توسط زمینه هایی از تخته سنگ های یخ احاطه شده است. ساختارهای ستون بیش از 4000 کیلومتر (2500 مایل) از سطح قمر امتداد دارد. دما از مناطق فعال در انسلادوس به حداقل 93- درجه سانتیگراد (5135 درجه فارنهایت) می رسد، بسیار بالاتر از دمای مورد انتظار حدود 200 درجه سانتیگراد (328- درجه فارنهایت) قرار میگیرد. بخش های موجود در ستون ها در مناطق گرم و ویژه روی رگه های ببری سرچشمه می گیرند.

چندین منطقه در آن که  نسبتاً بدون دهانه هستند ممکن است فقط 100 میلیون سال قدمت داشته باشد  که نشان می دهد در گذشته های اخیر زمین شناسی آن  بخشی از سطح ذوب شده و منجمد شده است و ممکن است انسلادوس مناطق فعال متعددی داشته باشد. فعالیت فعلی انسلادوس در حوزه حلقه های زحل می باشد، یک حلقه ضعیف از ذرات یخ آب به اندازه میکرومتر متراکم شده از بخار خارج شده توسط آبفشان ها فعالیت میکند.

این ذرات در نزدیکی مدار انسلادوس متراکم ترین و شبیه ابر ذرات مداری هستند که از ماه فعال آتشفشانی مشتری آیو خارج می شوند. با این حال، حلقه E در آن حوزه  بسیار گسترده تر است و به مدار رئا و شاید فراتر از آن می رسد. طول عمر مداری ذرات حلقه E بسیار کوتاه است ، و شاید فقط 10 هزار سال باشد، اما آنها به طور مداوم توسط فوران های یخ فشان تأمین می شوند. حلقه E انسلادوس دیگر قمرهای داخلی مهم زحل را می پوشاند تا جلوه ای روشن به آنها ببخشد.

سفر 33 ساعته انسلادوس به دور زحل نیمی از قمر دیونه دورتر است. بنابراین این دوبخش در یک تشدید مداری به هم پیوند می خورند. تحت شرایط خاص، چنین تشدید می تواند منجر به مقدار زیادی از گرم شدن جزر و مدی درونی قمرهای درگیر شود، اما باید در محاسبات دقیق نشان داده شود که چگونه این مکانیزم می تواند به اندازه کافی گرمایش برای ادامه فعالیت در انسلادوس فعالیت نماید. بیشتر مدل ها برای فعالیت روی قمر به آب مایع در داخل قمر که زیر پوسته یخی است متکی هستند.

وجود آب مایع در پایه ستونها توسط چندین شواهد پشتیبانی می شود ، از جمله سرعت زیاد ذرات منفرد در بخش ها و وجود سدیم در ذرات در این امر دخیل است. سدیم و سایر مواد معدنی فقط در صورتی می توانند در ذرات یخ آب وجود داشته باشند که آب مایع در تماس با یک کف اقیانوس صخره ای باشد که مواد معدنی از آنجا حل شده باشد. نه تنها به احتمال زیاد در زیر گل و لای آب وجود دارد، بلکه اندازه گیری های چرخش انسلادوس میتواند وجود یک اقیانوس در زیر سطحش را اثبات نماید. تجزیه و تحلیل دانه های گرد و غبار سیلیکات که از این ستون ها به بیرون پرتاب می شود، به وجود دریچه های گرمابی در انتهای اقیانوس اشاره دارد ، جایی که آب توسط مواد سنگی داغتر گرم می شود.