آزبورن رینولدز دانشمند و محققی انگلیسی
آزبورن رینولدز، (متولد 23 اوت 1842، بلفاست، ایر – درگذشت 21 فوریه 1912، واچت، سامرست، )، مهندس، فیزیکدان و مربی بریتانیایی که بیشتر به دلیل کارش در هیدرولیک و هیدرودینامیک شناخته شده است. برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید
رینولدز در خانواده ای از روحانیون انگلیسی به دنیا آمد. او اولین تجربه کارگاهی را با شاگردی نزد یک مهندس مکانیک به دست آورد و در سال 1867 در کالج کوئینز کمبریج در رشته ریاضیات فارغ التحصیل شد. در سال 1868 او اولین استاد مهندسی در کالج اونز منچستر شد، سمتی که تا زمان بازنشستگی خود در کالج اوونز در منچستر بود. 1905. او در سال 1877 عضو انجمن سلطنتی شد و در سال 1888 مدال سلطنتی دریافت کرد.
اگرچه اولین تحقیقات حرفه ای او با خواصی مانند مغناطیس، الکتریسیته و اجرام آسمانی سروکار داشت، رینولدز به زودی شروع به تمرکز بر مکانیک سیالات کرد. او در این زمینه کمک های قابل توجهی کرد. مطالعات او در مورد چگالش و انتقال حرارت بین جامدات و سیالات تجدید نظر اساسی در طراحی دیگ بخار و کندانسور ایجاد کرد، در حالی که کار او بر روی پمپ های توربین امکان توسعه سریع آنها را فراهم کرد. او تئوری روانکاری را فرموله کرد (1886) و در سال 1889 چارچوب ریاضی استاندارد مورد استفاده در کار آشفتگی را توسعه داد. او همچنین مهندسی موج و حرکات جزر و مدی در رودخانه ها را مطالعه کرد و کمک های پیشگامی به مفهوم سرعت گروهی کرد. از جمله کمک های دیگر او توضیح رادیومتر و تعیین مطلق اولیه معادل مکانیکی گرما بود. مقاله او در مورد قانون مقاومت در کانال های موازی (1883) یک مقاله کلاسیک است. «تنش رینولدز» در سیالات با حرکت آشفته و «عدد رینولدز» که برای مدل‌سازی در آزمایش‌های جریان سیال استفاده می‌شود به نام او نامگذاری شده است.