مه گسست چیست
مه گسست چیست و چگونه جهان می تواند خودش را نابود کند؟این جهان با بیگ بنگ شروع شد و با یک مه گسست پایان می یابد؟ شاید.این نظریه گسترش سریع و شتابان جهان را نقطه آغازین خود قرار داده و ادعا می کند که دائماً افزایش خواهد یافت و در نهایت با نتایج فاجعه سنجی به بی نهایت خواهد رسید.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله آندرومدا مگ همراه باشید.
در یک لحظه که همه چیز از کهکشانها گرفته تا ستاره ها ، سیارات، اتمهای منفرد و حتی زمان خودش خرد می شود ، یک مدل جدید ریاضی نشان داده شده است که جهان می تواند در طی 22 میلیارد سال خود را از هم فروبپاشد.
مه گسست : چگونه جهان می تواند خودش را نابود کند
این کار با بیگ بنگ شروع شد و با یک مه گسست پایان می یابد؟ شاید
مدل جدیدی که نظریه مه گسست را پشتیبانی می کند توسط مارسلو دیسکونزی ، استادیار ریاضیات در دانشگاه وندربیلت در تنسی و با همکاری اساتید فیزیک توماس کپارت و رابرت شرر بنیان گذاشته شد. این سه نفر با مشکل گرانروی کیهانی دست و پنجه نرم می کنند که چقدر جهان هستی چسبنده است و این درصورتی اتفاق افتاد که فهمیدند وقتی فهمیدند تحقیقات آنها پشتیبان نظریه مه گسست می باشد.
فرضیه دیسکنزی بر اساس نظریه های موجود در مورد انرژی تاریک است ، ماده ای عمدتا نظری که تصور می شود 70 درصد از جرم جهان را تشکیل می دهد. برای وقوع یک مه گسست، انرژی تاریک باید در نبرد خود با نیروی جاذبه به حدی برسد که بتواند اتمهای منفرد را از هم جدا کند.
دیسکنزی با نگاهی به چسبندگی جهان یا اینکه چقدر در برابر انبساط و انقباض مقاومت دارد ، شروع کرد. ویسکوزیته کیهانی به اصطلاح با ویسکوزیته چیزی مانند سس کچاپ است ، که با سرعت حرکت یک مایع در یک دهانه کوچک اندازه گیری می شود.
دیسكنزی با بررسی آنچه كه برای حركت مایعات در ستاره های ابرنواختر و نوترون اتفاق می افتد ، نظریه ویسکوزیته کیهان شناسی خود را با مه گسست پیوند داد ، که برای اولین بار در سال 2003 فرض شد. دستیابی به موفقیت وی در ارائه نظریه ای بود که توضیح می داد چه اتفاقی افتاده است که مایعات چسبناک با سرعت نزدیک نور حرکت می کنند. مدلهای قبلی نتایج گیج کننده ای داشتند ، حتی در یکی از آنها گفته می شود که مایعات سریعتر از سرعت نور حرکت می کنند.
شواهد جدید نشان می دهد که انبساط جهان سرانجام بی نهایت خواهد شد. این فرض به دو جهش بزرگ در مورد رفتار انرژی تاریک در حال حاضر و در آینده دور متکی است. مدلهای قبلی تا حد زیادی ویسکوزیته را نادیده می گرفتند، اما در فرضیه دیسکنزی گرانروی جهان است که باعث تخریب شدید آن می شود. نظریه وی براساس پیشنهادهایی است که توسط آندره لیچنروویچ ، ریاضیدان فرانسوی در دهه 1950 ارائه شده است.
این تنها مدل نابود شدن ما نیست. نظریه های رقابتی شامل یخ بزرگ (جایی که جهان چنان رشد می کند که منابع گاز آنقدر نازک پخش می شود که هیچ ستاره جدیدی نمی تواند تشکیل شود). تحت آن مدل ، زمان به خلا بی پایانی تبدیل می شود که در آن هرگز اتفاق نمی افتد زیرا انرژی کمی در جهان باقی مانده است.
متناوباً ، وقتی انبساط جهان به یک مه رمب کاهش یابد و بیگ بنگ برعکس اتفاق بیفتد ، وقتی همه چیز به یک تکین تبدیل می شود ، می توانیم به سمت مه رمب حرکت کنیم.