ترانزیت در علم ستاره شناسی به چه معناست؟
ترانزیت و یا گذر در نجوم گذر یک جسم نسبتاً کوچک از روی دیسک یک بخش بزرگتر، معمولاً یک ستاره یا یک سیاره است که تنها یک منطقه بسیار کوچک را می تواند پشت خودش می کند. برای آشنایی کامل با مفهوم ترانزیت در ستاره شناسی تا انتهای مقاله با مجله علمی آندرومدا مگ همراه باشید.
عطارد و زهره به طور دوره ای از خورشید می گذرند و یک ماه ممکن است از سیاره خود عبور کند. سیارات فراخورشیدی (به عنوان مثال ، HD 209458b) هنگام حرکت از روی ستارگان خود کشف شده اند.
گذر عطارد و زهره
گذر عطارد یا زهره از سطح خورشید ، همانطور که از زمین دیده می شود ، در پیوند پایین زمانی رخ می دهد که سیاره بین خورشید و زمین قرار دارد. از آنجا که مدارهای هر دو سیاره متمایل به دایره البروج هستند ، این سیارات معمولاً از بالا یا پایین خورشید می گذرند. مدار هر سیاره سطح دایره البروج را در دو نقطه به نام گره قطع می کند. اگر پیوند پایین در زمانی رخ دهد که سیاره در نزدیکی یک گره قرار دارد میتوانیم شاهد عبور آنها از روی خورشید نیز باشیم.
برای عطارد این زمانها در حدود 8 مه و 10 نوامبر اتفاق می افتد.گذار در ماه نوامبر در فواصل 7 ، 13 یا 33 سال اتفاق می افتد ، در حالی که گذر در ماه مه تنها در دو فاصله اخیر رخ می دهد. به طور متوسط عطارد حدود 13 بار در هر قرن از خورشید عبور می کند. دیسک تاریک عطارد تنها حدود 10 ثانیه قوس قطر دارد ، در حالی که قطر خورشید 1922 ثانیه قوس است. گذرهای اخیر عطارد در 8 نوامبر 2006 و 9 مه 2016 رخ داد و بعدی در 11 نوامبر 2019 و 13 نوامبر 2032 رخ خواهد داد. ناظران نمی توانند بدون هیچ گونه بزرگنمایی، دیسک کوچک عطارد را در برابر خورشید ببینند.
گذر زهره در دسامبر و ژوئن در گره های آن اتفاق می افتد و به طور کلی از الگوی 8 ، 121 ، و 105 سال قبل از شروع مجدد پیروی می کند. به دنبال گذر 9 دسامبر 1874 و 6 دسامبر 1882 ، جهان 121 سال منتظر ماند تا 8 ژوئن 2004 که گذر بعدی رخ دهد و سپس 8 سال برای بعدی در 5 تا 6 ژوئن 2012 منتظر ماند. در 11 دسامبر 2117 و 8 دسامبر 2125 رخ خواهد داد. برخلاف گذر از عطارد ، گذر از زهره را می توان بدون بزرگنمایی از طریق فیلتر تیره مناسب یا به عنوان تصویری که از طریق لنز دارای سوراخ های متعدد روی صفحه نمایش داده می شود مشاهده کرد.
مشاهده گذرگاه های زهره برای ستاره شناسان قرن 18 و 19 از اهمیت زیادی برخوردار بود، زیرا زمان بندی دقیق وقایع اجازه اندازه گیری دقیق فاصله بین زهره و زمین را می داد. این فاصله به نوبه خود امکان محاسبه فاصله بین زمین و خورشید را که واحد نجومی نامیده می شود و همچنین فاصله تا خورشید در تمام سیارات دیگر را امکان پذیر می کند.
گذر از سیارات فراخورشیدی
وقتی سیاره ای که مدار آن در فضا طوری باشد که بطور دوره ای بین ستاره خود و یک تلسکوپ عبور کند، از ستاره عبور کرده و باعث افت درخشندگی ستاره می شود. مشاهدات عبوری اندازه سیاره های فراخورشیدی و همچنین دوره های مداری آنها را برایمان می تواند آشکارکند. داده های سرعت شعاعی را می توان با اندازه گیری های گذر ترکیب کرد تا توده های سیاره ای دقیق و همچنین چگالی سیارات در حال عبور را تولید کرده و در نتیجه مواد احتمالی که سیارات از آنها تشکیل شده اند را محدود کند. مطالعات طیف سنجی متکی بر تغییرات عمق گذر با طول موج برای شناسایی گازهایی مانند هیدروژن، سدیم و متان در اتمسفر بالای برخی از سیارات غول پیکر نزدیک استفاده شده است. اولین سیاره در حال گذر که شناسایی نیز شده است HD 209458b در سال 1999 بود و صدها سیاره از طریق گذر آنها کشف شده اند. تکنیک گذر بیشترین حساسیت را نسبت به سیاره های بزرگی دارد که به دور ستاره های خود می چرخند.