اسوالد ایوری که بود و چه کرد؟
باکتری شناس آمریکایی
اسوالد ایوری، به طور کامل اسوالد تئودور ایوری، (متولد 21 اکتبر 1877، هالیفاکس، نوا اسکوشیا، کانادا – درگذشت20 فوریه 1955، نشویل، تنسی، ایالات متحده)، باکتری شناس آمریکایی متولد کانادا که تحقیقاتش کمک کرد تا مشخص شود DNA ماده ای است که مسئول وراثت می باشد، بنابراین پایه و اساس علم جدید ژنتیک مولکولی را گذاشته است. برای خواندن ادامه مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
کار او همچنین به درک شیمی فرآیندهای ایمنی کمک کرد.ایوری در سال 1904 مدرک پزشکی را از کالج پزشکان و جراحان دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک دریافت کرد. پس از چند سال فعالیت بالینی، او به آزمایشگاه هوگلند در بروکلین پیوست و توجه خود را به تحقیقات باکتریولوژیک معطوف کرد. در سال 1913 او به کارکنان بیمارستان موسسه راکفلر در شهر نیویورک پیوست و در آنجا شروع به مطالعه باکتری مسئول پنومونی لوبار، استرپتوکوک پنومونیه، به نام پنوموکوک کرد. ایوری و همکارانش ماده ای را در خون و ادرار افراد مبتلا جدا کردند که توسط این باکتری تولید می شد. آنها این ماده را به عنوان یک کربوهیدرات پیچیده به نام پلی ساکارید شناسایی کردند که پوشش کپسولی پنوموکوک را تشکیل می دهد. بر اساس این شناخت که ترکیب پلی ساکارید پاکت های کپسولی می تواند متفاوت باشد، ایوری به طبقه بندی پنوموکوک ها به انواع مختلف کمک کرد. ایوری همچنین دریافت که پلی ساکارید می تواند پاسخ ایمنی را تحریک کند – به طور خاص، تولید آنتی بادی ها – و اولین کسی بود که نشان داد که ماده ای غیر از پروتئین می تواند این کار را انجام دهد. شواهدی مبنی بر اینکه ترکیب پلی ساکاریدی یک باکتری بر حدت آن (توانایی ایجاد بیماری) و ویژگی ایمونولوژیکی آن تأثیر می گذارد، نشان داد که این ویژگی ها را می توان به صورت بیوشیمیایی تجزیه و تحلیل کرد، بنابراین به توسعه ایمونوشیمی کمک می کند.
در سال 1932 ایوری توجه خود را به آزمایشی معطوف کرد که توسط یک میکروبیولوژیست بریتانیایی به نام فردریک گریفیث انجام شد. گریفیث با دو سویه از استافیلوکوکوس پنومونیه کار کرد-یکی توسط کپسول پلی ساکاریدی احاطه شده بود که بدخیم بود و دیگری که فاقد کپسول بود و غیر ویروسی بود. نتایج گریفیث نشان داد که سویه ویروسی می تواند به نحوی سویه غیر ویروسی را به یک عامل بیماری تبدیل کند. به‌علاوه، این تبدیل قابل وراثت بود، یعنی می‌توانست به نسل‌های بعدی باکتری‌ها منتقل شود. ایوری، همراه با بسیاری از دانشمندان دیگر، به دنبال تعیین ماهیت شیمیایی ماده ای بود که امکان وقوع دگرگونی را فراهم می کرد. در سال 1944 او و همکارانش مکلین مک کارتی و کالین مک‌لئود گزارش دادند که ماده تبدیل‌کننده – ماده ژنتیکی سلول – DNA است. این نتیجه در ابتدا با شک و تردید مواجه شد، زیرا بسیاری از دانشمندان معتقد بودند که پروتئین ها مخزن اطلاعات ارثی هستند. با این حال، سرانجام نقش DNA ثابت شد و سهم ایوری در ژنتیک به رسمیت شناخته شد.