متغیر دلتا قیفاووسی چیست؟
متغیر دلتا قیفاووسی، یکی از دسته‌ای از ستارگان متغیر که دوره‌های تغییرات آن (یعنی زمان یک چرخه) با درخشندگی آنها مرتبط است و بنابراین در اندازه‌گیری فواصل بین ستاره‌ای و بین کهکشانی مفید است. برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشد.
اکثر آنها طیفی F (متوسط گرم) در حداکثر درخشندگی و نوع G (سردتر، خورشیدمانند) در حداقل هستند. نمونه اولیه ستاره دلتا قیفای است که تغییرپذیری آن توسط جان گودریک در سال 1784 کشف شد. در سال 1912 هنریتا لیویت از رصدخانه هاروارد رابطه دوره-درخشندگی قیفاووسی را کشف کرد.
امروزه قیفاووسها به دو دسته مجزا تقسیم می شوند. قیفاووس های کلاسیک دارای دوره هایی از حدود 1.5 روز تا بیش از 50 روز هستند و متعلق به کلاس ستارگان نسبتاً جوانی هستند که عمدتاً در بازوهای مارپیچی کهکشان ها یافت می شوند و جمعیت I نامیده می شوند. همتایان آنها در جمعیت I. آنها به دو گروه تقسیم می شوند – ستارگان W Virginis با دوره های بیش از 10 روز و ستارگان BL Herculis با دوره های چند روزه را شامل می شوند.
قیفاووس کلاسیک رابطه ای بین دوره و درخشندگی از خود نشان می دهند به این معنا که هر چه دوره ستاره طولانی تر باشد، درخشندگی ذاتی آن بیشتر می شود. این رابطه دوره-درخشندگی برای تعیین فاصله منظومه های ستاره ای دور استفاده شده است. قدر مطلق یک قیفاووس کلاسیک را می توان از دوره آن تخمین زد. وقتی این مشخص شد، فاصله ستاره را می توان از مقایسه قدر مطلق و ظاهری (اندازه گیری شده) استنتاج کرد. قیفاووسی جمعیت دوم نیز از رابطه دوره-درخشندگی تبعیت می کنند، اما با رابطه قیفاووسی کلاسیک متفاوت است. از آنجایی که قیفاوودهای جمعیت دوم نسبت به قیفاووسهای کلاسیک درخشندگی کمتری دارند، به عنوان شاخص فاصله کمتر مفید هستند.