تریتون قمر نپتون
تریتون قمر نپتون در 10 اکتبر سال 1846 توسط یک ستاره شناس انگلیسی به نام ویلیام لاسل فقط پس از 17 روز از کشف خود نپتون کشف گردید.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله علمی آندرومدا مگ همراه باشید.
تریتون یکی از بزرگترین قمر های نپتون می باشد و این تنها قمر بزرگی در منظومه شمسی است که بر خلاف جهت چرخش سیاره نپتون می چرخد. دانشمندان تصور این را داشته اند که تریتون یک شی از کمربند کویپر است که میلیون ها سال پیش توسط گرانش نپتون به درد سر افتاده است.
شباهت های زیاد تریتون با پلوتون میتواند نشان دهنده کمربند کوییپر نیز باشد. مانند قمر زمین که ماه نام دارد یک طرف تریتون همیشه به سمت نپتون است ولی به دلیل تمایل غیر معمول مداری اش دو منطقه قطبی تریتون به سمت خورشید قرار می گیرند. قطر تریتون 2700 کیلومتر می باشد و تصاویر سفینه های فضایی از سطح آن نشان میدهد که دارای دشت های آتشفشانی صاف همراه با تپه ها و گودال هایی دارای جریان گدازه های یخی را دارا می باشد . تریتون شامل پوسته ای از جنس نیتروژن یخ زده بر روی گوشته یخ زده تصور می شود که هسته سنگی و فلز را درخودش جای داده است. چگالی تریتون دو برابر آب است.
این چگالی بسیار بیشتر از چگالی اندازه گیری شده هر قمر و یا سیاره بیرونی می باشد. البته تراکم قمر اروپا و آیو نیز بیشتر است و این بدین معنا می باشد که تریتون نسبت به بخش های یخی زحل و اورانوس در داخل خودش سنگ بیشتری را جای داده است.
جو تریتون بسیار نازک است و عمدتا از نیتروژن به همراه کمی متان تشکیل گردیده است. اتمسفر آن به احتمال زیاد حاصل فعالیت های آتشفشانی تریتون می باشد که توسط گرمایش فصلی خورشیدی ایجاد می شود. تریتون و آیو، ونوس تنها اجسام شناخته شده در منظومه شمسی هستند که دارای فعالیت های آتشفشانی نیز بوده اند.
نام تریتون از کجا آمده است
نام تریتون برگرفته از پسر پوسایدون که خدای آب ها بود گرفته شده است. تا زمان کشف قمر نیرید در سال1949، تریتون معمولا به عنوان قمر نپتون شناخته می شد.
تریتون یکی از جالبترین اجرام منظومه شمسی می باشد و آنقدر دمای کمی دارد که بیشتر نیتروژن موجود در تریتون به صورت یخ زده و متراکم می باشد و 70 درصد نور خورشید را که به آن برخورد می کند منعکس می سازد.
وویجر 2 ناسا تنها وسیله ای بود که توانست از کنار نپتون و تریتون عبور کرد و توانست بفهمد که دمای سطح تریتون 235- درجه سانتیگراد می باشد. در طول پرواز وویجر 2 در سال 1989 این دستگاه فهمید که تریتون دارای یک سری آبفشان های فعال است و یکی از معدودترین قمرهای موجود در منظومه شمسی نیز می باشد.