هرشی، به طور کامل آلفرد دی هرشی، (متولد 4 دسامبر 1908، اووسو، میش، ایالات متحده آمریکا – درگذشته 22 مه 1997، سیوسست، نیویورک)، زیست شناس آمریکایی که به همراه ماکس دلبروک و سالوادور لوریا برنده جایزه نوبل شدند. جایزه فیزیولوژی یا پزشکی در سال 1969. این جایزه برای تحقیقات انجام شده بر روی باکتریوفاژها (ویروس هایی که باکتری ها را آلوده می کنند) اهدا شد. برای خواندن ادامه مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
هرشی در سال 1934 دکترای شیمی را از کالج ایالتی میشیگان (دانشگاه ایالتی میشیگان کنونی) دریافت کرد و سپس در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس، موسیون به کار گرفت. او به کارکنان واحد تحقیقات ژنتیک مؤسسه کارنگی پیوست. واشنگتن در سال 1950 پس از انصراف از سمت خود به عنوان استاد دانشگاه واشنگتن، در سال 1963 مدیر واحد تحقیقات ژنتیک شد.
هرشی، دلبروک و لوریا در اوایل دهه 1940 شروع به تبادل اطلاعات در مورد تحقیقات فاژی کردند. در سال 1945 هرشی و لوریا با کار مستقل، وقوع جهش خود به خودی را در باکتریوفاژها و میزبان نشان دادند. سال بعد، هرشی و دلبروک به طور مستقل وقوع نوترکیبی ژنتیکی را در فاژها کشف کردند، به عنوان مثال، سویه‌های مختلف فاژهای ساکن در یک سلول باکتریایی می‌توانند مواد ژنتیکی را مبادله یا ترکیب کنند. دلبروک نتایج خود را نادرست به عنوان جهش های القایی خاص تفسیر کرد، اما هرشی و یکی از شاگردانش با نشان دادن اینکه فرآیندهای ژنتیکی مورد بحث با تلاقی قسمت هایی از کروموزوم های مشابه مشاهده شده در سلول های بالاتر مطابقت دارد، ثابت کردند که نتایجی که به دست آورده بودند، بازترکیبی بود و ارگانیسم ها را نیز شامل می شوند.
هرشی بیشتر برای آزمایش مخلوط کن که در سال 1952 با مارتا چیس انجام داد، مورد توجه قرار گرفت. هرشی با نشان دادن اینکه DNA فاژ جزء اصلی ورود به سلول میزبان در طول عفونت است، ثابت کرد که DNA، به جای پروتئین، ماده ژنتیکی است.