فرانسیس کریک که بود و چه کرد؟

فرانسیس کریک، به طور کامل فرانسیس هری کامپتون کریک، (زاده 8 ژوئن 1916، نورث همپتون، نورث همپتون شایر، انگلستان – درگذشت 28 ژوئیه 2004، سن دیگو، کالیفرنیا، ایالات متحده)، بیوفیزیکدان بریتانیایی، که به همراه جیمز واتسون و موریس ویلکینز دریافت کرد. برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.

جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی 1962 برای تعیین ساختار مولکولی اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA)، ماده شیمیایی که در نهایت مسئول کنترل ارثی عملکردهای زندگی است. این دستاورد به سنگ بنای ژنتیک تبدیل شد و به طور گسترده به عنوان یکی از مهم ترین اکتشافات زیست شناسی قرن بیستم در نظر گرفته شد. در طول جنگ جهانی دوم، کریک تحصیلات خود را قطع کرد تا به عنوان فیزیکدان در توسعه مین های مغناطیسی برای استفاده در جنگ دریایی کار کند، اما پس از آن به زیست شناسی در آزمایشگاه تحقیقاتی Strangeways، دانشگاه کمبریج (1947) روی آورد.

او که به تلاش‌های پیشگام برای تعیین ساختارهای سه‌بعدی مولکول‌های بزرگ موجود در موجودات زنده علاقه داشت، در سال 1949 به واحد شورای تحقیقات پزشکی دانشگاه در آزمایشگاه‌های کاوندیش منتقل شد. در سال 1951، زمانی که زیست شناس آمریکایی جیمز واتسون وارد آزمایشگاه شد، مشخص شد که اسیدهای نوکلئیک مرموز، به ویژه DNA، نقش اصلی را در تعیین ارثی ساختار و عملکرد هر سلول ایفا می کنند. واتسون کریک را متقاعد کرد که دانش ساختار سه بعدی DNA نقش ارثی آن را آشکار می کند.

با استفاده از مطالعات پراش پرتو ایکس DNA انجام شده توسط Wilkins و تصاویر پراش پرتو ایکس تولید شده توسط Rosalind Franklin، Watson و Crick توانستند یک مدل مولکولی مطابق با خواص فیزیکی و شیمیایی شناخته شده DNA بسازند. این مدل شامل دو رشته مارپیچی (مارپیچی) قند-فسفات در هم تنیده بود که به صورت افقی توسط پایه های آلی مسطح پل شده بودند. واتسون و کریک این نظریه را مطرح کردند که اگر این رشته ها از هم جدا شوند، هر کدام به عنوان یک الگو (الگو) برای تشکیل یک رشته خواهر جدید مشابه با شریک قبلی خود، از مولکول های کوچک در سلول، عمل می کنند. این فرآیند کپی، تکثیر ژن و در نهایت کروموزوم را که در سلول‌های در حال تقسیم اتفاق می‌افتد، توضیح داد.

مدل آنها همچنین نشان داد که توالی بازها در امتداد مولکول DNA نوعی کد “خوانده” را توسط یک مکانیسم سلولی نشان می دهد که آن را به پروتئین های خاص مسئول ساختار و عملکرد خاص سلول ترجمه می کند. در سال 1961، کریک شواهدی داشت که نشان می‌داد هر گروه از سه باز (یک کدون) روی یک رشته DNA، موقعیت یک اسید آمینه خاص را روی ستون فقرات یک مولکول پروتئین مشخص می‌کند. او همچنین به تعیین کدون برای هر یک از 20 اسید آمینه که به طور معمول در پروتئین یافت می شود کمک کرد و بنابراین به روشن شدن روشی که سلول در نهایت از «پیام» DNA برای ساخت پروتئین استفاده می کند کمک کرد. کریک از سال 1977 تا زمان مرگش سمت استاد برجسته‌ای را در مؤسسه مطالعات بیولوژیکی سالک در سن دیگو، کالیفرنیا داشت و در آنجا تحقیقاتی را در مورد پایه‌های عصبی آگاهی انجام داد. کتاب مولکول‌ها و انسان‌ها (1966) پیامدهای انقلاب در زیست‌شناسی مولکولی را مورد بحث قرار می‌دهد. What Mad Pursuit: A Personal View of Scientific Discovery در سال 1988 منتشر شد. در سال 1991 کریک نشان شایستگی را دریافت کرد.