معرفی کامل پروژه آپولو 12

معرفی کامل پروژه آپولو 12

پنجاه سال پیش آپولو 12 در چند صد متری هدف خود یعنی در فاصله 400000 کیلومتری دورتر از جایی که از زمین بلند شد فرود آمد.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله علمی آندرومدا مگ همراه باشید.

زمانی که آپولو 11 روی ماه فرود آمد، این یک جهش بزرگ برای بشریت نیز به حساب می آمد ولی یک جنبه این ماموریت واقعا آن طور که باید می شد انجام نشده است. زمانی که نیل آرمسترانگ به صورتی دستی ماژول ماه را هدایت میکرد  مجبور شد از رایانه ای که میتوانست فضا پیام را کنترل کند استفاده نکند و دقیقا موارد مربوطه دیگر به پروژه آپولو 12 واگذار شده بود. یکی از شخصیت های کلیدی این ماموریت یوئن ویتاکر بود و ویتاکر بدون استفاده از کامپیوتر و یا جی پی اس توانست محل فرود فضاپیمای روباتیک را دو سال قبل از وقوع ماموریت مشخص سازد. او به عنوان یک دانشمند علاقه مند متوجه شده بود که سنگ هایی که توسط آپولو 12 از ماه بازگردانده شده بود  در آزمایشگاه تاسیس شده توسط ویتاکر مورد آنالیز قرار گرفته بود.

و تاکر تا مدت ها علاقه خود را به سفر به ماه نشان میداد، و زمانی که جرارد کویپر در یک گردهمایی نجومی بین المللی در دوبلین در سال 1956 در خواستی را برای همکاری ارائه داد، ویتاکر تنها کسی بود که به آن در خواست جواب صحیحی داد. او برای این که میخواست به کویپر ملحق شود  به رصد خانه ای در ویسکانسین آمریکا رفت و سپس از آنجا  به دانشگاه آریزونا رفت تا بر روی قمرها و سیارات تحقیقات زیادی را به انجام برساند.

از آنجایی که گروه به تدریج تصاویر و نقشه های بهتری از ماه تولید می کرد، ویتاکر جزئیات را با فداکاری جمع آوری نمود و این موضوع به  این معنی بود که او تقریباً به طور قطع بیش از هر انسان دیگری جغرافیای ماه را می دانست و از وقایعی که در ماه رخ داده بود آگاهی کاملی داشت.

زمانی که ناسا اولین فضاپیمای رباتیکی اش به نام Surveyor 1 را جهت فرود روی ماه به عرصه ظهور رساند، ویتاکر رسما عضوی از تیم نبود، البته وقتی تصاویر توسط فضا پیما منتشر شد ویتاکر آنها را بررسی کرد و وقتی قله ها و دهانه ها را مورد بررسی قرار داد و با سطوح ماه مقایسه کرد به این نتیجه رسید که فضا پیمای مورد نظر در واقع چندکیلومتر با مکان اصلی که در تصاویر موجود است فاصله دارد. پس از آخرین ثانیه های پرشور آپولو11 دقیقا تمامی موارد مربوط به آپولو 11 که حل نشده باقی مانده بود به آپولو 12 محول شد. و این شد که آنها تازه شروع کرده بودند تا قسمت جزیی ماه را مورد بررسی قرار دهند. البته تمامی موارد که مربوط به نقشه برداری و جمع آوری تصاویر بود و ویتاکر آن را نیاز داشت، درا ختیارش قرار گرفته بود.

خرید انواع لوازم بهداشتی

ناسا سفینه بدون سرنشین Surveyor 3 را در سال 1967 فرود آورده بود و موقعیت مکانی وچندین مزیت برای مکان فرود آپولو 12 وجود داشت. این بخش  به وضوح منطقه ای بود که یک فضاپیما می توانست با خیال راحت فرود بیاید. البته این بخش  نزدیک خط استوا ماه  بود که دسترسی به آن را آسان می کرد. و اگر فرود به اندازه کافی به نقشه‌بردار (Surveyor  3) نزدیک بود، فضانوردان می‌توانستند بروند و تکه‌هایی از آن را جدا کنند تا به زمین بازگردند. به این ترتیب، دانشمندان می‌توانند ساییدگی مواد را پس از گذراندن دو سال در سطح ماه، که در معرض خلاء، دمای شدید، پرتوهای یونیزان و بمباران ریزشهاب‌سنگ‌ها بررسی کنند. با توجه به اینکه در یافتن نقشه بردار 1 ویتاکر موفقیت های زیادی بدست آورده بود، از او خواسته بود تا این کار را برای نقشه بردار 3 نیز انجام دهند، البته این کار از یافتن نقشه بردار 3 هم سخت بوده است، البته نقشه بردار3 دریک دهانه فرود آمده بود و دید همه ما را محدود کرده بود. اما ویتاکر توانست با بررسی تصاویر محل فرود نقشه بردار را پیدا کند.

آپولو12 در 14 نوامبر سال 1969 به فضا پرتاب شد و سفری بدون حادثه را به ماه داشت. در 19 نوامبر ماژول به دهانه ای رفت و با خیال راحت فرود آمد، هنگامی که پیت کنراد به سطح ماه رفت نقشه بردار 3 را در فاصله 200 متری دید  که از این لحاظ میتوان به یافته های ویتاکر مهر درستی را زد. کنراد و آلن بین  که جز ماموریت بودند به سمت فضاپیمای و یا هما نقشه بردار که بدون سرنشین بود رفت و دوربینش را برداشته و برای آنالیز به سمت زمین آوردند.

البته بر اساس عکس های بدست آمده از نقشه بردار3 میتوان فهمید که تحقیقات در خصوص آپولو12 به درستی انجام گرفته است.