ماهواره NOAA-17 برای آب و هوای آمریکا
به گفته نمایندگان دولت ، ماهواره NOAA-17 برای آب و هوای آمریکا که هشت سال پیش از کار افتاده ، در مدار از هم پاشیده و حداقل 16 قطعه اش در فضا شکسته شده است.برای خواندن مقاله تا انتها با مجله آندرومدا مگ همراه باشید.
این ماهواره با نام NOAA-17 پس از اداره ملی اقیانوسی و جوی که آن را اداره می کرد ، در سال 2002 پرتاب شد و پس از شروع خرابی بخش های آن ، در سال 2013 از رده خارج شد. طبق اعلام هجدهمین اسکادران کنترل فضایی نیروی فضایی مستقر در کالیفرنیا ، NOAA-17 در 10 مارس متلاشی شد ، همانطور که اولین بار نیز توسط SpaceNews گزارش شد.
مقامات NOAA در بیانیه ای نوشتند: “در این زمان ، آوارها تهدید كمی برای ایستگاه فضایی بین المللی یا سایر دارایی های مهم فضایی است.”
ماهواره آب و هوایی آمریکا در مدار زمین شکسته شده است
# 18SPCS شکست قطعات NOAA 17 (شماره 27453 ، 24-04-02) را در 10 مارس 2021 ، ساعت 0711 UTC تأیید کرده است. NOAA 17 در سال 2013 از رده خارج شد. ردیابی 16 قطعه مرتبط – هیچ نشانه ای در اثر برخورد وجود ندارد.
هجدهمین اسکادران کنترل فضایی در توئیتی که روز پنجشنبه (18 مارس) منتشر شد ، اشاره کرد که هیچ نشانه ای از برخورد باعث تجزیه ماهواره نشده است. NOAA هیچ جزئیاتی درباره علت وقوع این حادثه ارائه نکرد و هجدهمین اسکادران کنترل فضایی به درخواست اطلاعات بیشتر در مورد این رویداد پاسخ نداد.
به گفته این آژانس ، NOAA-17 یکی از مجموعه ماهواره هایی بود که آژانس برای نظارت بر شرایط آب و هوایی راه اندازی کرد و دائماً مناطقی از کره زمین را که دارای شرایط صبحگاهی هستند ، از پایین نگاه می کرد. بر اساس اعلام سازمان جهانی هواشناسی ، NOAA-17 در طی عملیات خود از قطب به قطب دیگر در مدار زمین در ارتفاع حدود 500 مایلی (800 کیلومتری) قرار گرفت.
ایستگاه فضایی بین المللی در اطراف زمین با ارتفاع متوسط حدود 250 مایل (400 کیلومتر) بزرگ نمایی می کند.
اگرچه طول عمر این ماهواره سه سال بود ، اما طبق گفته NOAA ، این آژانس قادر بود از NOAA-17 نزدیک به 11 سال استفاده کند تا اینکه در آوریل 2013 به دلیل خرابی ابزار بازنشسته شد. بر اساس بیانیه NOAA در مورد تجزیه این ماه ، در آن زمان ، مدیران فضاپیما چندین اقدام برای کاهش احتمال تداخل با ماهواره های دیگر انجام دادند.
مقامات آژانس نوشتند: هنگامی که از کار افتاد ، ماهواره NOAA تمام فرستنده های فضاپیما را خاموش کرد ، باتری ها را جدا کرد ، دریچه های بخش جلو را باز کرد تا نیتروژن تخلیه شود و آرایه خورشیدی را از خورشید دور کند. “این مراحل برای اطمینان از ماهواره انجام شده است تا آنجا که ممکن است بی اثر باشد و خطر تداخل فرکانس رادیویی با سایر فضاپیماها را پس از خاموشی به حداقل برساند. ”
سلف ماهواره ، NOAA-16 ، که در سال 2000 پرتاب شد و نزدیک به 14 سال کار کرد ، در سال 2015 نیز به سرنوشت مشابهی دست یافت.
# 18SPCS تجزیه YUNHAI 1-02 (شماره 44547 ، 2019-063A) را تأیید کرده است ، که در 18 مارس 2021 ، در 0741 UTC اتفاق افتاد. ردیابی 21 قطعه مرتبط – تجزیه و تحلیل در حال انجام است.
به طور هم زمان ، هجدهمین اسکادران کنترل فضایی روز پنجشنبه شاهد تجزیه ماهواره هواشناسی دیگری بود ، این بار یونهای چین 1-02 ، که در سپتامبر 2019 آغاز شد. بر اساس بیانیه ، این گروه 21 قطعه بقایای حادثه را ردیابی می کند.
هرچه تعداد قطعات فنی در فضا – عملیاتی یا غیر عملیاتی – بیشتر باشد ، احتمال برخورد برخی از آنها بیشتر است. و به دلیل سرعت فوق العاده زیاد اجرامی که به دور زمین می چرخند ، چنین برخوردهایی باعث ایجاد آوار کاملاً آشوبی می شود که می تواند تأثیرات اضافی ایجاد کند. بهترین شیوه های بین المللی برای عملیات ماهواره ای ، کشیدن یک فضاپیما به اندازه کافی پایین است که جو زمین در طی 25 سال آن را نابود کند.