ماموریت فضایی کاسینی – هویگنس
ماموریت فضایی کاسینی هویگنس به عنوان ماموریت فضایی ایالت متحده و اروپا به زحل در 15 اکتبر 1997 شناخته شده است. این ماموریت شامل مدار گرد کاسینی اداره ملی هوانوردی وفضایی ایالت متحده (ناسا) بود که اولین کاوشگر فضایی بود که به دور زحل می چرخید و کاوشگر هوینگس آژانس فضایی اروپا بر روی تیتان، بزرگترین قمر زحل قرار گرفت.پس اگر شما هم به سیاره زحل علاقه مند هستید تا انتهای مقاله ماموریت فضایی کاسینی – هویگنس با آندرومدا مگ همراه باشید.
کاسینی به خاطر ستاره شناس فرانسوی جیان دومنیکو کاسینی ، که چهار قمر زحل و لشکر کاسینی را کشف کرد ، وبه عنوان یک شکاف بزرگ در حلقه های زحل نامگذاری شد. هویگنس به دلیل دانشمند هلندی کریستیان هویگنس ، که حلقه های زحل و تیتان را کشف کرد ، نامگذاری شد.
کاسینی-هویگنس یکی از بزرگترین فضاپیماهای بین سیاره ای بود. وزن مدارگرد کاسینی 2255 کیلوگرم (4685 پوند) طول و 6.7 متر (22 فوت) طول و 4 متر (13 فوت) عرض داشت. ابزارهای موجود در کاسینی شامل رادار برای ترسیم سطح پوشیده شده از ابر تیتان و یک مغناطیس سنج برای مطالعه میدان مغناطیسی زحل بودند. کاوشگر هویگنس به شکل دیسک در کنار کاسینی نصب شد. وزن آن 349 کیلوگرم (769 پوند) ، عرض 2.7 متر (8.9 فوت) بود و دارای شش بخش طراحی شده برای مطالعه جو و سطح تیتان بود.
کاسینی نیروی الکتریکی خود را از گرمای تولید شده در اثر پوسیدگی 33 کیلوگرم (73 پوند) پلوتونیوم ، بیشترین مقدار عنصر رادیواکتیو تاکنون به فضا ، گرفته است. معترضان ادعا کرده بودند که یک حادثه در هنگام پرتاب یا پرواز کاسینی بر روی زمین می تواند جمعیت زمین را در معرض گرد و غبار مضر پلوتونیوم قرار دهد و سعی داشتند با طغیان تظاهرات و دادخواست مانع از پرتاب شود، اما ناسا در پاسخ گفت که چوب های محصور پلوتونیوم به اندازه کافی مقاوم هستند تا از هر حیاتی جان سالم به در ببرند. بدبختی کاسینی – هویگنس در آوریل 1998 برای کمک جاذبه از کنار زهره عبور کرد و به ترتیب در آگوست 1999 و دسامبر 2000 با زمین و مشتری همان کار را انجام داد.
طی طیف سنجی زمین ، طیف سنج کاسینی آب را در سطح ماه مشاهده کرد. این داده ها بعداً در سال 2009 برای تأیید یافتن کاوشگر هندی به نام چاندرایان مقدار کمی آب در سطح ماه مورد استفاده وبررسی قرار داد. کاسینی-هویگنس از اول ژوئیه 2004 وارد مدار زحل شد. هویگنس در 25 دسامبر 2004 آزاد شد و در 14 ژانویه 2005 بر روی تیتان فرود آمد – اولین فرود بر روی هر جرم آسمانی فراتر از مریخ ثبت شد . داده هایی که هویگنس در جریان نزول نهایی خود و به مدت 72 دقیقه از سطح زمین منتقل کرد شامل 350 تصویر بود که یک خط ساحلی با ویژگی های فرسایش و یک دلتا رودخانه را نشان می داد. به اشتباه، یك كانال رادیویی در ماهواره روشن نشد و اطلاعات مربوط به بادهایی كه هویگنس در هنگام فرود آن روبرو شد ، از دست رفت.
کاسینی به چرخش در مدار زحل ادامه داد و بسیاری از پروازهای ماه قمرهای زحل را انجام داد. یک کشف جالب و هیجان انگیز به ویژه در طول ماموریت آن کشف آبشارهای یخ آبی و مولکولهای آلی در قطب جنوب انسیلادوس بود که از یک اقیانوس جهانی زیرزمینی فوران می کند که می تواند یک محیط احتمالی برای زندگی باشد. رادار کاسینی قسمت عمده ای از سطح تیتان را ترسیم کرد و دریاچه های بزرگی از متان مایع پیدا کرد. کاسینی همچنین شش قمر جدید و دو حلقه جدید زحل را کشف کرد. در جولای 2008 مأموریت کاسینی به سال 2010 و در فوریه 2010 به مدت هفت سال دیگر تمدید شد.
از آوریل 2017 ، مدار کاسینی با برخورد نزدیک با تیتان تغییر یافت به طوری که از داخل حلقه داخلی کیوان در فاصله 3800 کیلومتری (2400 مایل) از سیاره عبور کرد. بعد از 23 مدار “پروگزیمال” ، برخورد نهایی با تیتان مدار کاسینی را تغییر داد به طوری که در 15 سپتامبر 2017 ، با غوطه ور شدن در زحل، ماموریت خود را پایان داد ، که به کاسینی اجازه داد از جو زحل به طور مستقیم نمونه برداری کند و از هرگونه آلودگی احتمالی در آینده به انسیلادوس و تیتان جلوگیری کند.