حالت میعان
میعان به رسوب ماده مایع یا جامد از حالت بخار روی سطحی که خنک تر از بخش گازی مجاور است می باشد.برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
یک ماده زمانی متراکم می شود که فشار اعمال شده توسط بخار آن از فشار بخار فاز مایع یا ماده جامد در دمای سطحی که میعان اتفاق می افتد بیشتر شود. با متراکم شدن بخار، گرما آزاد می شود. مگر اینکه این گرما حذف شود، دمای سطح افزایش می یابد تا زمانی که با بخار اطراف برابر شود.
اگر هوا عاری از ذرات ریز به نام آئروسل باشد، میعان تنها زمانی اتفاق می‌افتد که هوا به شدت از بخار آب اشباع شده باشد. با این حال، در جو، ذخایر فراوانی از ذرات معلق در هوا وجود دارد، که به عنوان هسته عمل می کنند، به نام هسته های تراکم، که بخار آب ممکن است بر روی آنها متراکم شود.
برخی از آنها رطوبت سنج (جذب رطوبت) هستند و تراکم زمانی روی آنها شروع می شود که رطوبت نسبی کمتر از 100 درصد باشد، اما سایر هسته ها قبل از شروع تراکم به مقدار فوق اشباع نیاز دارند.
در اتمسفر رطوبت نسبی هوا افزایش می‌یابد و زمانی که دمای هوا تا نقطه شبنم کاهش می‌یابد یا بخار آب کافی برای اشباع کردن هوا اضافه می‌شود، میعان یا تراکم ایجاد می‌شود.
تراکم باعث تشکیل شبنم، مه و ابر می شود. برای وقوع باران، فرآیندهای فیزیکی دیگری مورد نیاز است.