زندگی بر روی سیاره مشتری
وقتی انسان ها بالاخره به فضا سفر کنند، کجا زندگی خواهیم کرد؟ آیا ما هرگز قادر خواهیم بود غول های گازی مانند مشتری را مستعمره کنیم؟ برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
ناسا و ایلان ماسک قصد دارند تا شما را به مریخ ببرند.
تصور زندگی و کار انسان در سیاره سرخ غیرممکن نیست. شاید آنها معدنچیان پوسته سیارکی باشند که ثروت خود را با حفر مواد معدنی گرانبها از ذخایر پایان ناپذیر سنگ های فضایی به دست می آورند. دعا کنید خیلی زیاد این امر عمق پیدا نکند.
زهره به نظر می‌رسد مکان بسیار خوبی برای زندگی باشد، اگر در شهرهای شناور آسمان به ابرها بچسبیم و در جریان هایی حرکت کنیم این امر خیلی مهم خواهد بود. این امر سرگرم کننده است ولی آیا این گونه می توانیم به زهره برویم و در آنجا ساکن شویم.
ما باید از سطح دور بمانیم، اما آن مکان شما را می کشد. ما حدس می‌زنیم که پوسته‌ای حداقل نازک در چند لحظه اول در یک مرکز تیره نگه داشته شده است. وقتی زندگی در فضا برایمان آسان شود، آیا جایی هست که نتوانیم برویم؟
ما می توانیم در شهرهای زیر آب در قمر اروپا و یا گانیمد و یا در بخش های دیگری این چنین صحبت کنیم حال سوال اینجاست آیا ما میتوانیم در مشتری زندگی کنیم.
مشتری پرجرم ترین سیاره در منظومه شمسی است. قطر آن تقریباً 140000 کیلومتر است و بیشتر از هیدروژن و هلیوم ساخته شده است. همان مواد خورشید جرم آن بیش از 317 برابر زمین است که گرانش عظیم آن را فراهم می کند.
اگر می‌توانستید روی قله‌های ابری مشتری بایستید، 2.5 برابر جاذبه‌ای که روی زمین تجربه می‌کنید، تجربه می‌کردید. سپس می میرید، زیرا این سیاره گازی است که از هیدروژن، سبک ترین عنصر کیهان، ساخته شده است.
آگر بالون کاوشگر خود را به آسمان مشتری ببرید غریق خواهید شد.
تنها چیزی که از هیدروژن سبک تر است، هیدروژن داغ است. فرض کنید می توانید یک بالون بسازید و آن را با هیدروژن فوق گرم پر کنید و در اطراف ابرهای مشتری شناور شوید که گرانش نیز میتواند بزرگترین مشکل شما باشد. آیا چیز دیگری وجود دارد که ممکن است شما را بکشد؟
مشتری توسط یک میدان مغناطیسی عظیم احاطه شده است که ده برابر قوی تر از زمین است. ذرات را به دام می اندازد و سپس آنها را مانند یک شتاب دهنده به اطراف می اندازد. این تشعشع یک میلیون برابر قدرتمندتر از کمربندهای وان آلن زمین است.
البته فشار و دما قابل درک نیست. دمای هسته مشتری 24000 درجه سانتیگراد است. هیدروژن آنقدر تجزیه می شود که تبدیل به یک فلز می شود.
پس زندگی بر روی مشتری به هیچ عنوان میسر نخواهد بود.