در دنیای تاریک و بی‌رحم سریال The Boys، شخصیت «رایان» (Ryan Butcher) تنها نمونه‌ی واقعی از «سوپ»هایی است که قدرت‌های فوق‌انسانی‌اش از طریق تولد ژنتیکی به‌دست آمده، نه آزمایش مصنوعی. همین تفاوت بنیادی، او را به یک پدیده‌ی جذاب برای بررسی علمی تبدیل می‌کند به‌ویژه از دیدگاه فیزیک.
در این تحلیل، نگاه ما صرفاً داستانی نیست؛ بلکه بر اساس اصول مکانیک کلاسیک، دینامیک سیالات، و انرژی جنبشی بررسی می‌کنیم که چرا قدرت‌های رایان مانند پرواز و تابش لیزر از چشم‌ها می‌توانند تا حدودی با قوانین فیزیک سازگار یا در تضاد باشند. مثلاً برای پرواز او باید نیروی رانش عمودی برابر یا بیشتر از وزن بدن ایجاد کند؛ یا پرتو لیزری چشم‌هایش باید چگالی انرژی‌ای در حد چندین مگاژول بر متر مربع داشته باشد تا بتواند با آن اثری مانند تخریب اجسام فلزی داشته باشد.
هم‌چنین، برخلاف دیگر سوپ‌ها، در بدن رایان هیچ نشانه‌ای از خستگی عضلانی یا محدودیت ترمودینامیکی دیده نمی‌شود، که می‌تواند نشان دهد فیزیک بدن او از سطح انسانی فراتر رفته ، شاید با منبع انرژی درون‌سلولی نزدیک به واکنش‌های هم‌جوشی هسته‌ای در مقیاس میکروسکوپی این امر بررسی گردد.
این مقدمه، مسیر بررسی علمی شخصیت رایان را روشن می‌کند: آیا قدرت‌های او صرفاً تخیلات سینمایی‌اند یا احتمالاً می‌توان الگوی فیزیکی برای توضیح‌شان یافت؟
در بخش بعد می‌توان بر اساس قوانین نیوتن، اصل پایستگی انرژی و محدودیت‌های حرارت تابشی، قدرت‌های رایان را یکی‌یکی تحلیل کرد.
بررسی عناصر علم فیزیک در قدرت رایان
قدرت‌های رایان بوچر (Ryan Butcher) در The Boys از دید علم فیزیک، مجموعه‌ای از پدیده‌های خارق‌العاده‌اند که اگر بخواهیم آن‌ها را با قوانین علمی توضیح دهیم، با چند اصل مهم روبه‌رو می‌شویم. در ادامه این عناصر را به‌صورت بخش‌بخش بررسی می‌کنیم:
۱. پرواز (Flight)
پرواز، از دیدگاه فیزیک کلاسیک، نیازمند نیروی رانش (Thrust) برابر یا بزرگ‌تر از وزن جسم است. اگر جرم بدن رایان را حدود ۴۰ کیلوگرم در نظر بگیریم، باید نیرویی نزدیک به ۴۰۰ نیوتن در خلاف جهت جاذبه زمین تولید کند.
مشکل اصلی اینجاست که او بدون بال یا پیشران ظاهری، در هوا معلق می‌شود. از نظر فیزیکی، تنها دو حالت ممکن است:
1. او میدان گرانشی موضعی اطراف خود را «وارونه» می‌کند؛ یعنی نیروی گرانش زمین را خنثی می‌سازد (در حد فناوری کنترل میدان گرانشی).
2. او یک موج فشاری هوای فوق‌العاده قوی تولید می‌کند که بدون صدا و آتش، نیروی بالا‌برنده ایجاد می‌کند ، شبیه levitation thrust ناشی از تابش فوتون‌های پرانرژی و فشار تابشی بالا.
در هر دو حالت، میزان انرژی مصرفی بسیار زیاد است؛ چیزی در حد چندین مگاژول بر ثانیه.
۲. لیزر چشم‌ها (Heat Vision)
پرتو لیزری رایان می‌تواند بدن انسان یا فلز را در چند ثانیه بسوزاند.
برای چنین واکنشی، چگالی انرژی لیزر باید دست‌کم حدود ۱۰⁶ ژول بر متر مربع باشد. اگر طول‌موج لیزر در محدوده‌ی مادون قرمز (~۱ میکرومتر) باشد، او برای سوزاندن فلز به توان خروجی چند مگاواتی از هر چشم نیاز دارد.
چنین توانی اگر منبعش شیمیایی باشد (مثل متابولیسم انسان)، غیرممکن است؛ بنابراین باید فرض کرد منبع انرژی در بدن او درون‌سلولی و شبه‌هسته‌ای است. به‌زبان ساده‌تر، یا سلول‌هایش از واکنش‌های شکافت/گداخت در مقیاس بسیار کوچک استفاده می‌کنند یا نوعی «باتری زیستی کوانتومی» دارد که انرژی را ذخیره و ناگهانی آزاد می‌کند.
۳. مقاومت و ساختار بدنی
بدن رایان می‌تواند در برابر ضربات عظیم، انفجار و فشارهای سنگین مقاومت کند. طبق فیزیک مواد، برای چنین مقاومتی باید «استحکام کششی» بدن او چندین برابر فولاد باشد ، حدود ۵ گیگاپاسکال یا بیشتر.
در عین حال، ماهیچه‌ها و بافت‌هایش انعطاف‌پذیر باقی می‌مانند. این تضاد را تنها می‌توان با ساختار بلورین ترکیبی از مواد زیستی و در سطح نانو توضیح داد ، مثلاً شبکه‌ای از پروتئین‌های اَبَرچگال با پیوند کووالانسی نانویی که رفتار الاستیک کنترل‌شده دارد.
۴. پایستگی انرژی و قانون ترمودینامیک
اگر رایان بدون محدودیت از این انرژی‌ها استفاده کند، از نظر فیزیک باید دمایش آن‌قدر بالا برود که بدنش بسوزد. همین‌جا تناقض فیزیکی دیده می‌شود؛ او یا سیستم خنک‌کننده‌ی زیستی فوق‌پیشرفته دارد، یا قوانین ترمودینامیک در بدنش با تغییر بنیادی روبه‌رو شده‌اند (مانند تبدیل مستقیم جرم به انرژی و آزادسازی کنترل‌شده).
نتیجه‌گیری کلی
در نگاه علمی، قدرت‌های رایان جز با فرض تغییر در ساختار بنیادی ماده و کنترل انرژی در مقیاس کوانتومی قابل توضیح نیستند. از دید فیزیک کلاسیک، او نقض صریح چندین قانون مانند پایستگی جرم‌ـانرژی و دوم ترمودینامیک است؛ اما اگر فرض کنیم بدنش نوعی سیستم انرژی هم‌جوشی زیستی پایدار است، آنگاه می‌توان گفت فیزیک درون او نسخه‌ای «تکامل‌یافته» و موازی با قوانین فعلی ماست.
این بررسی نشان می‌دهد که رایان، برخلاف دیگر سوپ‌ها، نه صرفاً یک موجود تقویت‌شده، بلکه نوعی «پدیده فیزیکی نوظهور» است موجودی که شاید بد مرز بین زیست‌شناسی و فیزیک هسته‌ای را از میان بردارد.