میماس یکی از قمرهای زحل
کشف
میماس در 17 سپتامبر 1789 توسط ستاره شناس انگلیسی ویلیام هرشل، با استفاده از تلسکوپ بازتابی 40 فوتی خودش این را کشف نمود.اگر علاقه مند به آشنایی با یکی از قمرهای زحل به نام میماس هستید تا انتهای مقاله با گروه آندرومدا مگ همراه باشید.
منجمان زمینی فقط می توانستند میماس را کمی بیشتر از یک نقطه ببینند تا اینکه ویجرهای اول و دوم در سال 1980 آن را تصویر کردند. فضاپیمای کاسینی چندین رویکرد نزدیک را انجام داد و تصاویر مفصلی از میماس را ارائه داد.
بررسی اجمالی
کمتر از 123 مایل (198 کیلومتر) در شعاع متوسط ، میماس پوشیده از دهانه ، کوچکترین و درونی ترین قمرهای زحل است. به اندازه کافی بزرگ نیست تا بتواند یک شکل گرد داشته باشد، بنابراین تا حدی بیضوی است و دارای ابعاد 129 در 122 در 119 مایل (به ترتیب 207 در 197 در 191 کیلومتر) است. چگالی کم آن نشان می دهد که تقریباً به طور کامل از یخ آب تشکیل شده است ، که تنها ماده ای است که تاکنون در میماس شناسایی شده است.
در فاصله متوسط کمی بیش از 115000 مایل (186000 کیلومتر) از این سیاره عظیم ، میماس تنها 22 ساعت و 36 دقیقه طول می کشد تا یک مدار را طی کند. میماس به طور مرتبی حالت بسته دارد به طوری که : همان صورتی که ماه ما با زمین تعامل دارد همان صورت میماس را که به دور سیاره پرواز می کند به سمت زحل نیز نگه می دارد نگه می دارد.
بیشتر سطح میماس از دهانه های برخوردی اشباع شده است که دارای اندازه ای تا قطر بیش از 25 مایل (40 کیلومتر) هستند. با این حال ، دهانه دهانه های منطقه میماس در قطب جنوب به طور کلی 12.4 مایل (20 کیلومتر) قطر یا کمتر دارند. این نشان می دهد که برخی از فرآیندهای ذوب یا دیگر فرآیند های سطحی سازی دیرتر از بقیه ماه در آنجا رخ داده است. (جالب اینجاست که به نظر می رسد منطقه قطب جنوب انسیلادوس منبع آبفشان های آن ماه باشد.)
متمایزترین ویژگی یک دهانه برخورد غول پیکر است – که هرشل به نام کاشف ماه نامگذاری شده است – که یک سوم راه را از سطح ماه امتداد می دهد ، و آن را شبیه ستاره مرگ از “جنگ ستارگان” شبیه می سازد . دهانه هرشل 130 مایل (130 کیلومتر) عرض دارد – یک سوم قطر ماه – با دیواره های بیرونی حدود 3 مایل (5 کیلومتر) و یک قله مرکزی 3.5 مایل (6 کیلومتر) ارتفاع دارد. تاثیری که این دهانه را از میماسجدا کرد احتمالاً نزدیک بوده که ماه را از هم بپاشاند. امواج شوک ناشی از برخورد هرشل ممکن است باعث شکستگی هایی شود که به آنها چاسماتا نیز گفته می شود ، در سمت مخالف میماس قرار دارد.
متمایزترین ویژگی یک دهانه برخورد غول پیکر است – که هرشل به نام کاشف ماه نامگذاری شده است – که یک سوم راه را از سطح ماه امتداد می دهد ، و آن را شبیه ستاره مرگ از “جنگ ستارگان” شبیه می سازد . دهانه هرشل 130 مایل (130 کیلومتر) عرض دارد – یک سوم قطر ماه – با دیواره های بیرونی حدود 3 مایل (5 کیلومتر) و یک قله مرکزی 3.5 مایل (6 کیلومتر) ارتفاع دارد. تاثیری که این دهانه را از میماسجدا کرد احتمالاً نزدیک بوده که ماه را از هم بپاشاند. امواج شوک ناشی از برخورد هرشل ممکن است باعث شکستگی هایی شود که به آنها چاسماتا نیز گفته می شود ، در سمت مخالف میماس قرار دارد.
میماس چگونه این نام را برای خود کسب نموده است
میماس افسانه ای غولی بود که توسط مریخ در جنگ تایتان ها و خدایان المپ کشته شد. حتی پس از مرگ او ، پاهای میماس – که مار بودند – انتقام می گیرند و می خواهد به قاتل میماس حمله کنند. میماس توسط جان هرشل ، پسر فرد کاشف ویلیام هرشل نامگذاری شد ، وی توضیح داد که انتخاب نام هفت ماه قمر زحل را کشف می کند و می نویسد: “همانطور که کیوان (زحل) فرزندان خود را بلعید ، خانواده اش نمی توانند دور او جمع شوند ، که این انتخاب در میان خواهران و برادرانش تیتان ها و تایتانیس ها بود.
ستاره شناسان همچنین میماس را با توجه به فاصله نزدیک به زحل ، “زحل اول” می نامند. اتحادیه بین المللی نجوم اکنون نامگذاری رسمی اجرام نجومی را نیز تحت کنترل خود دارند.