باد خورشیدی چیست؟
باد خورشیدی، شار ذرات، عمدتاً پروتون‌ها و الکترون‌ها همراه با هسته‌های عناصر سنگین‌تر در تعداد کمتر، که توسط دمای بالای تاج خورشیدی یا ناحیه بیرونی خورشید شتاب می‌گیرند و به سرعت‌هایی به اندازه کافی بزرگ می‌رسند که به آنها اجازه فرار از میدان گرانشی خورشید میدهد.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.
باد خورشیدی مسئول ایجاد دم مغناطیس کره زمین و دنباله‌دار است که هر دو رو به دور از خورشید هستند. در فاصله یک واحد نجومی (AU؛ میانگین فاصله بین زمین و خورشید، حدود 150 میلیون کیلومتر [93 میلیون مایل])، در طول یک دوره نسبتاً آرام، باد خورشیدی حاوی تقریباً 1 تا 10 پروتون در سانتی متر مکعب است که به سمت خارج حرکت می کند. خورشید با سرعت 350 تا 700 کیلومتر (حدود 220 تا 440 مایل) در ثانیه حرکت میکند. این یک شار یونی مثبت بین 108 تا 109 یون در هر سانتی متر مربع در ثانیه ایجاد می کند که هر یون انرژی برابر با حداقل 15 الکترون ولت دارد. در طول شراره های خورشیدی، سرعت پروتون، شار، دمای پلاسما و آشفتگی مرتبط به طور قابل توجهی افزایش می یابد.
دو باد خورشیدی وجود دارد: یک باد سریع، یکنواخت و پیوسته، با سرعت 800 کیلومتر (500 مایل) در ثانیه، و یک باد آهسته، تند و پراکنده با تقریباً نصف سرعت باد سریع. این دو باد در نقاط مختلف خورشید منشأ می گیرند و در فواصل مختلف از خورشید تا سرعت نهایی شتاب می گیرند.
توزیع دو منبع باد خورشیدی به چرخه فعالیت 11 ساله خورشیدی بستگی دارد. هنگامی که باد خورشیدی با میدان مغناطیسی زمین برخورد می کند، یک موج ضربه ای ایجاد می شود که ماهیت آن به طور کامل شناخته نشده است. با گسترش باد خورشیدی به حجم فزاینده، چگالی و فشار آن کمتر می شود. در نهایت فشار باد خورشیدی با فشار محیط بین ستاره ای قابل مقایسه می شود درنهایت در مرحله پایانی که در آن باد خورشیدی به دلیل برخورد با محیط بین ستاره‌ای کند می‌شود، و تمامی این ها به ترتیب در حدود ۹۴ و ۸۴ واحد نجومی توسط فضاپیمای وویجر ۱ و ۲ اندازه‌گیری شده است.