تلسکوپ فضایی اسپیتزر چه ویژگی هایی دارد؟

تلسکوپ فضایی اسپیتزر چه ویژگی هایی دارد؟

تلسکوپ فضایی اسپیتزر آخرین ناوگان سازمان ملی هوانوردی بود که کیهان را در طول موج های فروسرخ مورد مطالعه قرار داد.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله علمی آندرومدا مگ همراه باشید.

رصد خانه اسپیتزر در سال 2003 شروع به کار کرد و بیش از 16 سال را صرف جمع آوری اطلاعات در مورد منشا و تکامل و ترکیب سیارات و اجرام کوچکتر ستارگان و کهکشانها و کل جهان انجام داد. این نام به افتخار لیمن اسپیتزر جونیور اخترفیزیکدان آمریکایی نامگذاری شده است. رصد خانه اسپیتزر در 25 آگوست 2003 توسط موشک دلتا 2 به فضا پرتاب شد. این تلسکوپ بیش از 4 متر ارتفاع و حدود 900 کیلوگرم وزن داشت و آینه این تلسکوپ حول یک آینه اولیه 85 سانتی متری تمام بریلیومی ساخته شده بود که نور مادون قرمز را بر روی یک دو.ربین و یک طیف نگار و یک نور سنج متمرکز کرده است. در این سه بخش طول موج 3 تا 180 میکرومتر میباشد.

برای کاهش تداخلی ناشی از تششعات حرارتی از محیط و اجزای تلسکوپ  این تلسکوپ مادون قرمز نیاز به خنک سازی برودتی دارند. مدار خورشیدی اسپیتزر گرمای اطراف زمین را از خودش دور کرد تا تحت تاثیر گرما سیستم هایش تاثیر نپذیرد .

قابل توجه ترین نتایج مشاهدات اسپیتزر مربوط به سیارات فراخورشیدی بود. از آنجایی که ستارگان مرکزی که آن سیارات به دور آنها می چرخند سیارات را تا حدود 1000 کلوین (700 درجه سانتیگراد یا 1300 درجه فارنهایت) گرم می کنند، خود سیارات تشعشعات فروسرخ کافی برای اسپیتزر تولید کردند تا به راحتی آنها را شناسایی کند. اسپیتزر دما و ساختار جوی، ترکیب و دینامیک چندین سیاره فراخورشیدی را تعیین کرد. اسپیتزر همچنین گذر هفت سیاره به اندازه زمین را در منظومه TRAPPIST-1 مشاهده کرد، که سه تای آنها در منطقه قابل سکونت ستاره قرار دارند، فاصله ای از ستاره ای که آب مایع می تواند روی سطح سیاره زنده بماند.

خرید کتاب دریچه ای به سوی کیهان

اسپیتزر همچنین تشعشعات فروسرخ را از منابع بسیار دور شناسایی کرد که در واقع تقریباً 13 میلیارد سال قبل از زمانی که جهان کمتر از 1 میلیارد سال سن داشت به نظر می رسید. اسپیتزر نشان داد که حتی در آن دوره اولیه، برخی کهکشان‌ها قبلاً به اندازه کهکشان‌های امروزی رشد کرده بودند و باید در عرض چند صد میلیون سال پس از انفجار بزرگ که حدود 13.7 میلیارد سال پیش جهان را به وجود آورد، شکل گرفته باشند. چنین مشاهداتی می‌تواند آزمون‌های دقیقی برای نظریه‌های منشا و رشد ساختار در جهان در حال تکامل ارائه دهد.

از آنجایی که اسپیتزر به تشعشعات فروسرخ ساطع شده از غبار حساس بود، بیرونی ترین حلقه زحل را نیز کشف کرد که از 7.3 تا 11.8 میلیون کیلومتر (4.6 تا 7.4 میلیون مایل) از زحل امتداد دارد و بزرگترین حلقه سیاره ای در منظومه شمسی است. این حلقه گرد و غبار از برخوردهای قمر فوبه به وجود می آید و ذرات این حلقه که به سمت داخل مارپیچی به سمت زحل می چرخند باعث عدم تقارن مشخص در روشنایی بین دو نیمکره یاپتوس شده است.

خرید کتاب جایگاه ما در جهان هستی

ستاره شناسان تا 15 مه 2009 از تمام قابلیت های اسپیتزر استفاده کردند، زمانی که هلیوم کرایوژن مایع تخلیه شد. با این حال، حتی بدون هلیوم، طراحی حرارتی منحصر به‌ فرد اسپیتزر و مدار خورشیدی آن تضمین می‌کند که تلسکوپ و ابزارها در دمای تنها 30 کلوین (243- درجه سانتیگراد یا -405 درجه فارنهایت) به تعادل جدیدی برسند. در این دما، دو آرایه آشکارساز کوتاه‌موج اسپیتزر بدون از دست دادن حساسیت به کار خود ادامه دادند. بنابراین ماموریت سرمازای 5.5 ساله اسپیتزر با یک ماموریت “اسپیتزر گرم” دنبال شد که تا زمانی که ماهواره در 30 ژانویه 2020 از رده خارج شد ادامه داشت.