یان اورت کیست؟

یان اورت، به طور کامل یان هندریک اورت، (متولد 28 آوریل 1900، فرانکر، هلند – درگذشت 5 نوامبر 1992، لیدن)، ستاره شناس هلندی که یکی از مهم ترین چهره ها بود که در قرن بیستم تلاش های زیادی برای درک ماهیت کهکشان راه شیری به انجام رساند. برای مطالعه کامل مقاله با مجله علمی آندرومدامگ همراه باشید.

پس از تحصیل در دانشگاه گرونینگن، اورت در سال 1924 به عنوان ستاره شناس رصدخانه لیدن منصوب شد. در سال 1935 او به عنوان استاد دانشگاه لیدن و معاون مدیر رصدخانه منصوب شد. در طول اشغال هلند توسط آلمان در جنگ جهانی دوم، اورت در اعتراض به اخراج اساتیدش در سال 1942 رصدخانه و دانشگاه را ترک کرد و باقی جنگ را در حومه شهر گذراند. پس از پایان جنگ در سال 1945، او به دانشگاه بازگشت و مدیر رصدخانه شد و این سمت را تا سال 1970 حفظ کرد.

در سال 1925 برتیل لیندبلاد از سوئد این نظریه را مطرح کرد که کهکشان راه شیری در صفحه خود به دور مرکز کهکشان می چرخد. اورت توانست این نظریه را در سال 1927 از طریق مشاهدات مستقیم خود از سرعت ستارگان در کهکشان تأیید کند، و او این نظریه را به شکلی اساسی تغییر داد که پس از آن بیشتر مورد استفاده قرار گرفت.

کارهای بعدی اورت، و همچنین مکتب نجومی که او در هلند توسعه داد، در جهت تقویت و آزمایش نظریه لیندبلاد-اورت بود. در اوایل دهه 1950 اورت از نجوم رادیویی استفاده کرد تا مشخص کند که خورشید حدود 30000 سال نوری از مرکز کهکشان فاصله دارد و 225 میلیون سال طول می کشد تا یک مدار به دور آن کامل شود. کشف امواج رادیویی 21 سانتی متری تولید شده توسط هیدروژن در فضای بین ستاره ای در سال 1951 روش جدیدی را برای ترسیم ساختار مارپیچی کهکشان به او ارائه داد.

در سال 1950 اورت پیشنهاد کرد که دنباله‌دارهایی با دوره‌های بسیار طولانی از ابر عظیمی از اجرام کوچک سرچشمه می‌گیرند که در فاصله حدود یک سال نوری به دور خورشید می‌چرخند و نزدیک شدن ستارگان دیگر به این ابر، مدارهای برخی دنباله‌دارها را تغییر می‌دهد تا آنها عبور کنند. در بخش نزدیک به خورشید وجود این منطقه که ابر اورت نام داشت در نهایت مورد قبول اکثر ستاره شناسان قرار گرفت.

اورت از سال 1958 تا 1961 رئیس اتحادیه بین المللی نجوم بود که از سال 1935 تا 1948 دبیر کل آن نیز بود.