شناخت سیاره زهره – ونوس سیاره ای داغ و جهنمی

سیاره زهره (ناهید): سیاره ای داغ، جهنمی و دارای آتشفشان

سیاره زهره دومین سیاره در منظومه شمسی می باشد که به نام الهه عشق و زیبایی رومی نامگذاری شده است و  تنها سیاره ای است که نام یک زن را به خود گرفته است. سیاره زهره ممکن است به دلیل زیبا ترین خدای پانتئون(معبد رومی) این نام را به خود اختصاص داده باشد زیرا این سیاره در بین پنج سیاره شناخته شده برای ستاره شناسان باستان جز درخشان ترین سیارات می باشد، پس اگر شما هم به سیاره ونوس علاقه مند هستید تا انتهای مقاله با آندرومدا مگ همراه باشید.

در دوران باستان، زهره اغلب به عنوان دو ستاره تصور میشد، یعنی ستاره عصر و ستاره صبح  دقیقا همان هایی که برایا ولین بار در غروب و طلوع آفتاب ظاهر شدند. در زبان لاتین، آنها را به نام های وسپر ولوسیفر میشناسند. در زمان مسیحیان ، لوسیفر یا همان ” نوآور” به عنوان اسم شیطان قبل از اینکه از بهشت رانده شود در نظر گرفته شد. با این حال مشاهدات بیشتر از سیاره زهره  نشان میدهد که آنجا مانند یک محیط جهنمی گرم وسوزان می باشد. واین مورد باعث می شود که از نزدیک رصد کردن برای جست وجو در این سیاره دشوار باشد، زیرا فضا پیما ها در سطح آن مدت زیادی دوام نمی آورند.

خصوصیات فیزیکی سیاره زهره

زهره و زمین دو سیاره دوقلو نامیده می شوند زیرا از نظر اندازه، جرم، تراکم ، ترکیب وگرانش مشابه هم هستند. اندازه زهره کمی کوچکتر از سیاره زمین می باشدتقریبا برابر 80 درصد جرم زمین می باشد. فضای داخلی زهره از یک هسته آهنی فلزی ساخته شده که تقریبا 2400 مایل (6000 کیلومتر) عرض دارد و ضخامت بخش گوشته سنگی مذاب زهره 1200 مایل( 3000 کیلومتر) می باشد. پوسته سیاره زهره بیشتر از جنس بازآلت است و به طور متوسط ضخامتش 6 تا 12 مایل ( 10 تا 20 کیلومتر) تخمین زده شده است. زهره گرمترین سیاره منظومه شمسی است. ولی زهره نزدیکترین سیاره به خورشید نیست، اما جو متراکم آن گرما را در حالت به دام انداخته است. در نتیجه درجه حرارت زهره به 880 درجه فارنهایت( 471 درجه سانتیگراد) می رسد که برای ذوب شدن سرب بیش از حد دمای بالایی است. فضاپیماها قبل از اینکه از بین بروند وفقط چند ساعت پس از فرود روی زهره دوام می آورند.

جو زهره نیز به گرمی جهنم است و عمدتا از دی اکسید کربن  همراه با ابرهای دارای اسید سولفوریک تشکیل شده و فقط دارای مقادیر کمی از آب می باشد. جو زهره نسبت به هر سیاره دیگری یکی سنگینی خاصی را داردو منجر به فشار سطحی بیش از  90 برابری زمین به خوشد می شود که در زمین مشابه فشار موجود در اقیانس است که برابر 3300 فوت یعنی 1000 متر است. با این وجود در اوایل تاریخ سیاره زهره، بر اساس مدل های موجود ارائه شده توسط محققان مطالعات فضایی گدارد ناسا، ممکن است که سیاره زهره قابل سکونت باشد.

سطح سیاره زهره بسیار خشک است و در طول تکامل خود اشعه ماورای بنفش خورشید به سرعت آب آن را تبخیر کرده و سطح آن را به یک حلت ذوب شده طولانی مدت نگه داشته است. امروزه در سطح آن آب مایع وجود ندارد زیرای گرمای سوزاننده آن در جوب آن باعث جوشیدن وبخار آب ها شده است. تقریباً دوسوم سطح زهره توسط دشتهای هموار و صاف پوشیده شده است که هزاران آتشفشان آن را دچار پر کرده است  ، بعضی از آنها امروز نیز فعال هستند ، از 0.5 تا 150 مایل (0.8 تا 240 کیلومتر) عرض دارند  ،و جریان های آتشفشانی پیچ در پیچی در آن رخ داده است و  بیش از3000مایل (5000 کیلومتر) است -و این سیاره طولانی تر از سیارات دیگر می باشد.

شش منطقه کوهستانی حدود یک سوم سطح زهره را تشکیل می دهد. یک رشته کوه به نام ماکسول ، حدود 540 مایل (870 کیلومتر) طول دارد و تا حدود 7 مایل (11.3 کیلومتر) طولش  اندازه دارد ، که آن را به بالاترین ویژگی این کره تبدیل نموده است . زهره همچنین دارای تعدادی از ویژگی های سطح است که شبیه هیچ چیز روی زمین نیست. به عنوان مثال ، زهره دارای تاج هایی  است که دارای ساختارهایی مانند حلقه هستند که از 95 تا 1300 مایل (155 تا 2100 کیلومتر) عرض دارند. دانشمندان بر این باورند که این مواد هنگامی تشکیل می شود که مواد داغ زیر پوسته بالا رفته و  سطح کره زهره  را پیچ و تاب می کند.  زهر  همچنین دارای نوارهای تمیزی می باشد  که در آن ها پشته ها و دره های زیادی در جهات مختلف تشکیل شده اند. با وجود شرایطی که در زهره  وجود دارد و می توان آن را جهنمی توصیف کرد ، به نظر می رسد نام باستانی زهره (لوسیفر) باشد. با این حال ، این نام هیچ معنایی شیطانی به همراه نداشت. لوسيفر به معناي “نور آورنده” است و هنگامي كه از زمين  این سیاره را میبینیم  ، به دليل ابرهايي كه انعكاس زياد دارند و نزديكي آنها به سياره ما ، از هر سياره يا حتي هر ستاره آسمان شب درخشان تر به نظر میرسد.

خصوصیات مداری سیاره زهره

چرخش زهره در محور خود 243 روز زمینی طول می کشد ، که کمترین سرعت  میان سایر سیارات را داراست . و به دلیل این چرخش ، هسته فلزی آن نمی تواند یک میدان مغناطیسی مشابه زمین ایجاد کند. میدان مغناطیسی زهره 0.000015 برابر میدان مغناطیسی زمین است. اگر از بالا مشاهده شود ،زهره در محور خود می چرخد در جهت مخالف بیشتر سیارات این کار را انجام میدهد . این بدان معناست که به نظر می رسد خورشید در ونوس در غرب طلوع کرده و در شرق غروب می کند. به طوری  که در زمین خورشید در شرق طلوع کرده و در غرب غروب می کند. سال  در سیاره زهره به اندازه  – مدت زمان گردش به دور خورشید – حدود 225 روز زمینی است. و به طور معمول ، این بدان معنی است که روزهای سیاره زهره  بیش از سالهایش می باشد. با این حال ، به دلیل چرخش جالب و معکوس زهره، زمان یک طلوع آفتاب به روز دیگر فقط حدود 117 روز زمین است. آخرین باری که ما زهره را در مقابل خورشید در حال عبور می دیدیم در سال 2012 بود و بار دیگر در سال 2117 خواهد بود.

به گفته ناسا در اینجا برخی از پارامترهای زهره وجود دارد که عبارتند از:

• فاصله متوسط از خورشید: 67،237،910 مایل (108،208،930 کیلومتر). برای مقایسه: 0.723 برابر زمین است.

• پری هلیون (نقطه حضیض خورشیدی) (بیشترین نزدیکی به خورشید): 66،782،000 مایل (107،476،000 کیلومتر). برای مقایسه: 0.730 برابر زمین است.

• آفلیون (اوج خورشیدی)(دورترین فاصله از خورشید): 67،693،000 مایل (108،942،000 کیلومتر). برای مقایسه: 0.716 برابر زمین است.

آب و هوا در سیاره زهره

لایه بسیار بالای ابرهای زهره هر چهار روز زمینی به دور سیاره حرکت می نمایند  ، و در اثر وزش بادهای طوفان تقریباً با سرعت 224 مایل در ساعت (360 کیلومتر در ساعت) حرکت می کنند. این ابرحرارت جو این سیاره ، حدود 60 برابر سریعتر از چرخش خود زهره ، ممکن است یکی از بزرگترین اسرار زهره باشد. ابرها همچنین نشانه هایی از وقایع هواشناسی موسوم به امواج گرانشی را دارند که هنگام وزش باد بر روی ویژگی های زمین شناسی باعث بالا آمدن و سقوط در لایه های هوا می شود. وزش باد در سطح این سیاره بسیار کندتر است و برآورد می شود فقط چند مایل در ساعت باشد. نوارهای غیرمعمول در ابرهای فوقانی زهره “جاذب های آبی” یا “جاذب های ماورای بنفش” لقب گرفته اند زیرا نور را در طول موج های آبی و فرابنفش به شدت جذب می کنند. اینها مقدار زیادی انرژی را جذب می کنند – تقریبا نیمی از کل انرژی خورشیدی سیاره را جذب می کند. به همین ترتیب ، به نظر می رسد که آنها نقش مهمی در گرم نگه داشتن ( جهنمی  نگه داشتن) زهره را دارند. ترکیب دقیق آنها همچنان نامشخص است. برخی از دانشمندان می گویند که این حتی می تواند جنبه  زندگی داشته  باشد ، اگرچه بسیاری از موارد قبل از پذیرش نتیجه گیری باید منتفی باشد.

سفینه فضایی ونوس اکسپرس ، یک مأموریت آژانس فضایی اروپا که بین سالهای 2005 و 2014 فعالیت داشت ، شواهدی از رعد و برق در این سیاره را  پیدا کرد که برخلاف رعد و برق زمین که در ابرهای آبی تشکیل می شود ، در ابرهای اسید سولفوریکی تشکیل شده است. رعد و برق ونوس در منظومه شمسی بی نظیر است. این رعد و برق مورد توجه ویژه دانشمندان است زیرا این احتمال وجود دارد که تخلیه الکتریکی از صاعقه بتواند به تشکیل مولکول های مورد نیاز برای شروع حیات کمک کند ، چیزی که به عقیده برخی دانشمندان روی زمین اتفاق افتاده است. یک طوفان طولانی مدت در زهره ، که برای اولین بار در سال 2006 مشاهده شد ، به نظر می رسد در جریان مداومی قرار دارد، و عناصر دائما از هم جدا می شوند و اصلاح می شوند.

تحقیق و اکتشاف

ایالات متحده ، اتحاد جماهیر شوروی ، آژانس فضایی اروپا و آژانس اکتشاف هوافضا ژاپن فضاپیماهای زیادی را  تاکنون بیش از 20 فروند درزهره مستقر کرده اند . مارینر 2 ناسا در سال 1962 در فاصله 21600 مایلی (34760 کیلومتری) ناهید قرار گرفت و این اولین سیاره ای بود که توسط یک فضاپیمای در حال رصد مشاهده شد.  ونرای 7  اتحاد جماهیر شوروی اولین فضاپیمایی بود که در سیاره دیگری فرود آمد ، در دسامبر 1970 روی زهره فرود آمد. ونرا 9  اولین عکس های سطح زهره را ثبت کرد. اولین مدارگرد زهره  ، ماژلان ناسا ، نقشه هایی از 98٪ سطح این سیاره را دریافت کرد  که ویژگی هایی به عرض 330 فوت (100 متر) را نشان می دهد.

ایالات متحده ، اتحاد جماهیر شوروی ، آژانس فضایی اروپا و آژانس اکتشاف هوافضا ژاپن فضاپیماهای زیادی را  تاکنون بیش از 20 فروند درزهره مستقر کرده اند . مارینر 2 ناسا در سال 1962 در فاصله 21600 مایلی (34760 کیلومتری) ناهید قرار گرفت و این اولین سیاره ای بود که توسط یک فضاپیمای در حال رصد مشاهده شد.  ونرای 7  اتحاد جماهیر شوروی اولین فضاپیمایی بود که در سیاره دیگری فرود آمد ، در دسامبر 1970 روی زهره فرود آمد. ونرا 9  اولین عکس های سطح رهره  راثبت کرد . اولین مدارگرد زهره  ، ماژلان ناسا ، نقشه هایی از 98٪ سطح این سیاره را دریافت کرد  که ویژگی هایی به عرض 330 فوت (100 متر) را نشان می دهد.

مأموریت آکاتسوکی ژاپن در سال 2010 به ونوس پرتاب شد، اما موتور اصلی فضاپیما در هنگام سوختن محوری مدار قرار گرفت و سفینه را به فضا پرتاب کرد. با استفاده از بخش های کوچکتر، تیم ژاپنی با موفقیت سوخت  را برای اصلاح مسیر فضاپیماترتیب داد . سوخت  بعدی در نوامبر 2015 ، آکاتسوکی را به مدار زمین تبدیل کرد. در سال 2017 ، آکاتسوکی “موج گرانشی” عظیم دیگری را در جو زهره  مشاهده کرد. این فضاپیما با مطالعه الگوهای آب و هوای این سیاره و جستجوی آتشفشان های فعال ، تا امروز نیز در مدار زهره قرار دارد.

حداقل از اواخر سال 2019 ، ناسا و انستیتوی تحقیقات فضایی آکادمی علوم روسیه درباره همکاری در مأموریت ونرای دی  بحث کردند ، که شامل یک مدارگرد، یک فرودگر و شاید یک کشتی هوایی با انرژی خورشیدی باشد. ترسی گرگ اختر زمین شناس دانشگاه بوفالو در سال 2018 به نشریه Space.com گفت.  اولین تاریخ ممکن برای پرتاب فضاپیما به زهره 2026 است و چه کسی میداند که آیا میتوانیم این پروژه را به موفقیت برسانیم. در سالهای اخیر ، ناسا چندین بخش مأموریت در مراحل اولیه را تأمین کرده است که می تواند در دهه های آینده زهره را کاوش کند  ، تحت برنامه مفاهیم پیشرفته نوآورانه ناسا این برنامه ها ترتیب داده می شوند . این شامل مریخ نورد استیم پانک است که به جای وسایل الکترونیکی از اهرم های قدیمی استفاده می کند (که در جو  زهره سرخ می شود) و یک بالون که از ارتفاعات زهره  را بررسی می کند نیز وجود دارد . و به طور جداگانه، برخی از محققان ناسا در حال بررسی امکان استفاده از سفینه های هوایی برای کشف مناطق معتدل جو زهره بوده اند.