لکه سرخ بزرگ مشتری

لکه سرخ بزرگ مشتری

لکه سرخ بزرگ مشتری یک همه چیز خوار بی رحم است که طوفان های کوچکتر را می بلعد راز عمر طولانی این بخش چیست؟ برای لکه سرخ بزرگ ، طوفانی عظیم که حداقل به مدت 150 سال در سطح مشتری متلاشی شده است ، پاسخ ممکن است همه چیز خواری باشد.برای آشنایی با راز لکه سرخ بزرگ مشتری تا انتهای مقاله با آندرومدا مگ همراه باشید.

لکه قرمز بزرگ (GRS) تقریباً دو برابر زمین است. اما با گذشت زمان ، به تدریج در حال کاهش است و طوفان در حال حاضر نیمی از اندازه آن در پایان قرن نوزدهم است. بنابراین هنگامی که در سالهای اخیر رشته ای از طوفانهای جوی کوچکتر با GRS برخورد کرده و باعث “پوسته پوسته شدن” تکه های طوفان بزرگتر شده است ، دانشمندان از این که ممکن است GRS با عمر طولانی و نمادین تکه تکه شود ، ترسیده اند.

در عوض ، GRS به بخش های کوچکتر تبدیل شده است. و دقیقاً مانند نوشیدنی های انرژی زا که توسط ورزشکاران انسانی مصرف می شود ، طوفان های کوچک نیز ممکن است GRS را بسیار مورد نیاز قرار دهند و اطمینان حاصل کنند که برای سالهای آینده همچنان ادامه دارد.

رصد منظم لکه سرخ بزرگ از سال 1850 آغاز شد ، اما ستاره شناسان مدرن در مورد اینکه چه کسی اولین رکورد ثبت شده طوفان را ثبت کرده است بحث می کنند. برخی ادعا می کنند که این افتخار متعلق به ستاره شناس ایتالیایی جیووانی کاسینی است که طوفان را در سال 1665 توصیف کرد ، در حالی که دیگران اصرار دارند که دانشمند انگلیسی رابرت هوک یک سال زودتر این کار را انجام داد، طبق انجمن فیزیک آمریکا (APS) طوفان در نزدیکی خط استوا مشتری در نیمکره جنوبی قرار دارد و در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخد. تقریباً مانند طوفان هایی که در زمین شکل می گیرند ، چشم طوفان نسبتاً آرام است. ناسا می گوید ،که  بادهای دورتر از مرکز می توانند تا 425 مایل در ساعت (680 کیلومتر در ساعت) برسند.

هیچ کس نمی داند که چه چیزی GRS رنگ قرمز متمایز آن است ، یا چه چیزی طوفان عظیم قرن ها پیش را ایجاد کرده است. با این حال ، ممکن است عمر طولانی داشته باشد زیرا مشتری فاقد سطح جامد زیر 44 مایل (70 کیلومتر) لایه های ابر است. سایت Space.com گزارش داد ، تشکیلات زمینی در زمین طوفان های قدرتمند را کند و از بین می برد ، بنابراین ممکن است GRS بیداد کند زیرا در زیر زمین هیچ خشکی برای جلوگیری از آن وجود ندارد.

اما هر آنچه که به تولد و رشد طوفان دامن می زد ، ممکن است به آرامی از بین برود. در سال 1879 ، GRS عرض تقریبی 24850 مایل (40000 کیلومتر) داشت. از آن زمان ، به حدود 9320 مایل (15000 کیلومتر) کاهش یافت.

ناسا برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد GRS و دیگر اسرار مشتری ، مأموریت جونو را در سال 2011 آغاز کرد. جونو با ورود به مشتری در 4 ژوئیه 2016 ، به یک چشم مداری در آسمان تبدیل شد تا از ابر متراکم غول گاز به همه چیز  نگاه کند و از نزدیک آن را تصرف کند. تصاویر بالای GRS و سایر پدیده ها ، مانند خوشه گرداب هیپنوتیزم کننده در قطب شمال مشتری می باشد.

تهدیدی از طرف شرق

بین سال های 2018 و 2020 ، زمانی که GRS کوچکتر از مشاهدات 150 ساله بود، از شرق توسط ده ها ضد سیکلون – طوفان هایی که دارای مراکز فشار بالا هستند و خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخند – بمباران شد ، که نوارهای قرمز بزرگ را درمحلش ازبین برد دانشمندان در یک مطالعه جدید نوشتند که گردابهای کوچک قبلاً به GRS برخورد کرده بودند ، اما هرگز در مدت زمان کوتاهی تعداد زیادی از اینها را تجربه نکردند.

محققان در 17 مارس در ژورنال تحقیقات ژئوفیزیک: سیارات گزارش دادند: “به نظر می رسد ساختار و حتی بقای آن بخش مورد تهدید نیز قرار گرفته باشد

آنها برای مطالعه خود ، تأثیر این طوفانهای کوچکتر را بر GRS بررسی کردند. آنها ویژگی های ابر را در تصاویر GRS اندازه گیری و نقشه برداری کردند که توسط فضاپیمای  جونو ثبت شده است. توسط تلسکوپ فضایی هابل ؛ توسط رصدخانه کالار آلتو در آلمریا ، اسپانیا  نیز انجام شده و؛ طبق این مطالعه توسط ستاره شناسان آماتور با استفاده از تلسکوپ های زمینی انجام شده است.

گرچه GRS این ضد سیکلون ها را تبدیل به اشیای کوتوله میکند ، اما هنوز هم بسیار بزرگ بودند و اندازه آنها 10 برابر طوفان های روی زمین است. هنگامی که آنها به GRS نزدیکتر شدند، نوارها را از قسمت مرکزی طوفان جدا کردند و “جریان های” قرمز ایجاد کردند که از نقطه عظیم گسترش می یافت. آگوستین سانچز-لاواگا ، استاد فیزیک کاربردی در دانشگاه کشور باسک در بیلبائو ، اسپانیا ، در بیانیه ای گفت که این برخوردها شکل کلی طوفان بزرگ را نیز مخدوش کرده است.

نویسندگان این تحقیق گزارش دادند: “همه اینها به طور قابل توجهی ناحیه بیضی قرمز GRS را مختل کرده و حتی مشکوک بودند که عمر طولانی آن را به خطر می اندازند.”

با این حال ، خسارت سطحی بود. GRS تا عمق حدود 125 مایل (200 کیلومتر) امتداد دارد. تغییرات در ساختارها و بازتابندگی در GRS و پوسته های قرمز و شبیه سازی های برخورد نشان داد که جریان های پاره شده فقط چند کیلومتر عمق داشتند ، “بر عمق کامل GRS تأثیر نمی گذارد”. “تا اکتبر 2019 ، بیضی قرمز قابل مشاهده تقریباً به اندازه قبلی خود رسیده بود.”

علاوه بر این ، محققان نوشتند که سرعت چرخش داخلی لکه سرخ غول پیکر پس از “بلعیدن”  طوفان های کوچکتر افزایش یافته است ، و این نشان می دهد که انرژی آنها را جذب می کند.

درگیری با آنتی سیکلون ها قدرت GRS را تخلیه نکرده و یا آن را نزدیک به تخریب نزدیک نمیکند. سانچز-لاواگا گفت ، بلکه نشان داد که همه چیز خوار بودن “می تواند سرعت چرخش GRS را افزایش دهد و شاید برای مدت زمان طولانی تر ، آن را در یک حالت ثابت حفظ کند.”