نکاتی در مورد تکینگی برهنه
تکینگی برهنه یک نوع تکینگی گرانشی بدون افق رویداد است. در یک سیاهچاله تکینگی کاملاً در مرزی که افق رویداد نام دارد، دربرگرفته می‌شود.برای مطالعه بیشتر تا انتها با مجله علمی آندرومدا مگ همراه باشید.
سیاه چاله ها در پشت افق رویدادشان پنهان گردیده اند و هرچه در داخل سیاهچاله رخ دهد در داخل افق نیز باقی خواهد مانند و هیچ چیزی به بیرون درز پیدا نخواهد کرد. موادی که در سیاهچاله می افتد به تکینگی ختم می شود و در آن انحنای فضا-زمان متفاوت است و میتواند معادلات نسبیت عام انیشتین را در هم بشکند البته ناتوانی ما نیز در تعیین محل انفجار ماده نسبت به تعیین چگالی در کنار تکینگی بسیار متفاوت می باشد و هیچ تاثیری بر جهان خارجی ندارد و توسط افق نیز محافظت می شود.
اما آیا معادلات انیشتین می تواند منجر به ویژگی های منحصر به فرد تکینگی برهنه شود که در پشت افق پنهان نشده اند؟ اگر چنین بخش هایی از فضا و زمان تاثیراتی بر ما بگذارد ما نمی توانیم آینده خود را با استفاده از نسبیت عام پیش بینی کنیم.
برای اجتناب از چنین بحرانی فیزیکدانی به نام راجر پنروز در سال 1969 فرضیه سانسور کیهانی را مطرح نمود ولی او حدس می زد که ممکن است محدودیت هایی در این موضوع وجود داشته باشد که بر تکینگی برهنه در طبیعت تاثیر بگذارد.
اما آیا به سانسور کیهانی نیاز داریم؟
ما میدانیم که معادلات نسبیت عام انیشتین نقص دارند زیرا بخش اساسی فیزیک مدرن یعنی مکانیک کوانتومی را ندارد.نظریه ای دیگر در مورد گرانش کوانتومی چیزی است که به تکینگی ربط دارد و تمامیت بخش های فضا-زمان را نشان میدهد.
همچنین در سال 1974 استیون هاوکینگ نشان داد که سیاهچاله ها نیز تابش میکنند و هیچ راهی نیست که بتوان ذرات نور و فوتون های سیاه چاله را محدود کرد. زیرا نمیتوان با دقت موقعیت آنها را حدس زد. در نتیجه نوسانات خلا در نزدیکی سیاهچاله باعث ایجاد یک سری فوتون می شود و چون طول موجشان از مقیاس افق نیز برگتر است اینها میتوانند به بیرون نیز انتشار پیدا نمایند به این موضوع تابش هاوکینگ می گویند.
البته اغلب ریاضیدانان و فیلسوفان نیز استدلال می کنند که آیا سانسور کیهانی محدود فضا زمان را در نسبیت عام می تواند محدود کند چون به طور موازی یک سری کدهای رایانه ای برای حل معادلات انیشتین و جست وجوی تکینگی های برهنه وجود دارد و به جای اینکه از بررسی دلایل وجود تکینگی برهنه دوری کنیم باید فرصت هایی را کشف نماییم چون به دلیل انحنای شدیدی فضا زمان در مجاورت تکینگی برهنه ممکن است ذرات پر انرژی، انرژی زیادی از خودشان تولید نمایند البته یکی از این انرژی ها انفجار اشعه گاما می باشد این سری انفجارهای اختر فیزیکی معمولا با تولید سیاهچاله ها و یا برخورد ستارگان نوترونی همراه می باشد و اصلا ارتباطی با تکینگی برهنه می تواند نداشته باشد البته میتوانیم شاهد مشاهده انفجار امواج رادیویی نیز باشیم ولی هنوز ماهیت آنها مشخص نشده است.
ما باید با چشمانی باز به موضوع نگاه کنیم و اگر تلسکوپی داریم که بتوانیم با آنها تکینگی های برهنه را تشخیص دهیم میتوانیم از آنها برای بررسی نظریه های مربوط به گرانش کوانتومی و ریسمان استفاده نماییم.