بیوگرافی ورنر فون براون قهرمان اکتشافات فضایی
بیوگرافی ورنر فون براون به صورت کامل در مورد یکی از مهمترین سازندگان موشک و قهرمان اکتشافات فضایی در قرن بیستم گفتگو کرده و می خوانیم که وی چگونه شیفته اکتشاف فضا شد.برای مطالعه کامل مقاله تا انتها با مجله عملی آندرومدا مگ همراه باشید.
دکتر ورنر فون براون (1912–1977) یکی از مهمترین سازندگان موشک و قهرمان اکتشافات فضایی در قرن بیستم بود. در جوانی با خواندن آثار نویسندگان داستان های علمی، شیفته امکانات اکتشاف فضا شد. بعداً فون براون با کار هرمان اوبرت روبرو شد ، كه كتاب او در سال 1923 موشك به فضاي سياره اي باعث شد كه فون براون بر حساب و مثلثات مسلط شود تا بتواند فيزيك در زمینه موشك را بفهمد.
از سالهای نوجوانی، فون براون علاقه زیادی به پروازهای فضایی داشت و در سال 1928 در انجمن مسافرتی فضایی آلمان (VfR) شرکت کرد. تا برای ارتش آلمان بتواند در زمینه تولید موشک هایی با سوخت مایع کار کند.
فون براون بر اساس تحقیقات خود با بودجه ارتش در 27 ژوئیه 1934 دکترای فیزیک گرفت. موشک بالستیک V-2، جز موشکهای قاره پیمای ایالات متحده و شوروی و وسایل نقلیه پرتاب فضایی و جز ایده های اصلی تیم موشکی فون براون بود.
بعد از سال 1937 آنها در یک آزمایشگاه مخفی در پنمونده در ساحل بالتیک کار کردند. یک موشک پیشران مایع به طول 46 فوت و وزن 27000 پوند V-2 با سرعتی بیش از 3500 مایل در ساعت پرواز کرد و یک کلاهک 2200 پوندی را به هدف 200 مایلی دورتر از مکان مورد نظر منتقل نمود. کارخانه مونتاژ V-2 در میتلورک، نزدیک اردوگاه میتلباو-دورا، برای اولین بار در اکتبر 1942 با موفقیت در پروژه هایش روبرو شد، و همچنین تعداد زیادی از سایت های تولیدی دیگر ازبخش کاربردی سیستم استفاده کردند. فون براون یکی از اعضای حزب نازی و یک افسر اس اس بود، اما همچنین توسط گشتاپو در سال 1944 به دلیل اظهارات بی احتیاطی که در مورد جنگ و موشک داشت دستگیر شد.
مسئولیت وی در قبال جنایات مربوط به تولید موشک بحث برانگیز است. در اواخر سال 1944، برای فون براون آشکار بود که آلمان نابود و اشغال خواهد شد ، و او برنامه ریزی برای دوران پس از جنگ را آغاز کرد. پیش از تسخیر مجموعه موشکی V-2 توسط متفقین، فون براون به جنوب، سرانجام به باواریا فرستاده شد و به همراه دیگر رهبران اصلی تیم ، در آنجا به آمریکایی ها تسلیم شد. پس از جنگ جهانی دوم به مدت پانزده سال فون براون در ساخت موشک های بالستیک با ارتش ایالات متحده همکاری کرد.
به عنوان بخشی از یک عملیات نظامی به نام Project Paperclip، وی و یک گروه اولیه حدود 125 نفره به آمریکا اعزام شدند و در آنجا در فورت بلیس، تگزاس مستقر شدند. آنها در آنجا بر روی موشکهای ارتش ایالات متحده کار کردند و در پرتابهای V-2 در White Sands Proving Ground، واقع در نیومکزیکو کمک کردند. در سال 1950 تیم فون براون به ردستون آرسنال در نزدیکی هانتسویل، آلاباما نقل مکان کردند و در آنجا موشکهای بالستیک ارتش ردستون و سیاره مشتری و همچنین موشک های پرتاب کننده ژوپیتر(مشتری سی) ، مثل جونو 2 و ساتورن 1 را طراحی کردند. مشتری C در سال 1958 به دور اولین ماهواره U.S ، Explorer I چرخید.
فون براون همچنین در طی دهه 1950 با نوشتن کتابهای متعدد و چندین مقاله برای مجلات مانند Collier’s، یکی از برجسته ترین مدافعان اکتشافات فضایی در ایالات متحده شد. فون براون همچنین به عنوان سخنگوی سه برنامه تلویزیونی والت دیزنی در سفرهای فضایی و مردی در فضا ، فعالیت می کرد. در سال 1960، رئیس جمهور آیزنهاور مرکز توسعه موشک خود را در ردستون آرسنال از ارتش به اداره ملی هوانوردی و فضایی تازه تاسیس (ناسا) منتقل کرد. هدف اصلی آن توسعه ساخت موشک های غول پیکر ساتورن بود.
بر این اساس ، فون براون مدیر مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا و معمار اصلی موشک پرتاب ساتورن 5 شد . اندکی پس از پرواز موفقیت آمیز شپارد، رئیس جمهور جان اف کندی آمریکا را به چالش کشید تا تا پایان دهه یک مرد را به ماه بفرستد. با فرود بر روی ماه در 20 ژوئیه 1969، مأموریت آپولو 11 هم مأموریت کندی و هم رویای مادام العمر دکتر فون براون را برآورده کرد. در سال 1970 رییس ناسا از فون براون خواست تا به واشنگتن دی سی نقل مکان کند ، تا تلاش برای برنامه ریزی استراتژیک آژانس فضایی را انجام دهد. او خانه خود را در هانتسویل، آلاباما ترک کرد ، اما در سال 1972 تصمیم گرفت که از ناسا بازنشسته شود و در صنایع فرچایلد در جرمنتاون مریلند کار کند. وی در شانزدهم ژوئن 1977 در آلکساندریا واقع در ویرجینیا درگذشت.