در دنیای تاریک و واقع‌گرایانه‌ی سریال The Boys، قدرت‌ها و توانایی‌های ابرانسانی دیگر صرفاً نماد خیر و نجات نیستند، بلکه با قوانین واقعی طبیعت و پیامدهای فیزیکی‌شان در تضاد قرار می‌گیرند. یکی از نمونه‌های شاخص این پارادوکس، ای‌ترین (A-Train) است؛ با سرعت بالا که با توان دویدن در حد مافوق صوت، مرز میان فیزیک قابل درک و تخیل محض را جا‌به‌جا می‌کند. از برخوردهای مرگبارش تا آسیب‌دیدگی عضلات و قلب، این شخصیت فرصتی کم‌نظیر برای بررسی علمی فراهم می‌کند:
اگر انسانی واقعاً بتواند با سرعت چندصد یا چند‌هزار کیلومتر در ساعت حرکت کند، چه اتفاقاتی از نظر نیرو، فشار هوا، گرما، و ساختار بدن رخ می‌دهد؟
این پیش‌گفتار قصد دارد زیر پوست تخیل سینمایی «د بویز» برود؛ جایی که قوانین نیوتن، مقاومت هوا و بیومکانیک بدن انسان، هر لحظه در برابر قدرت اغراق‌آمیز ای‌ترین به چالش کشیده می‌شوند. نتیجتاً خواهیم دید که چطور ترکیب علم و داستان، تصویری از قدرتی خلق می‌کند که در نگاه اول جذاب و خیره‌کننده است، اما از منظر فیزیک، تقریباً غیرممکن و ویرانگر است.
بررسی عناصر علم فیزیک در قدرت ای ترین
بررسی عناصر علمی قدرت «ای‌ترین» از نگاه فیزیک
۱. سرعت مافوق صوت و اثرات آن
ای‌ترین با سرعتی حرکت می‌کند که از حد صوت (حدود ۱٬۲۳۵ km/h) فراتر است؛ یعنی در صورت عبور از این مرز، باید همانند هواپیمای جنگی شوک صوتی تولید کند.
در دنیای واقعی، این موج شوک باعث تخریب محیط اطراف می‌شود ،شیشه‌ها می‌ترکند، و افراد نزدیک دچار آسیب شنوایی می‌شوند.
اما در سریال، او بدون ایجاد چنین تخریب‌هایی می‌دود، که از لحاظ فیزیکی غیرممکن است مگر محیط اطرافش از ماده‌ای مقاوم‌تر از هوا تشکیل شده باشد یا نوعی دست‌کاری صوتی/فشار هوا در بدنش وجود داشته باشد.
۲. مقاومت هوا و نیروی درگ (Drag)
بر اساس قوانین دینامیک سیالات، نیروی مقاومت هوا با مجذور سرعت افزایش می‌یابد
اگر ای‌ترین مثلاً با سرعت ۳۰۰۰ کیلومتر در ساعت بدود، نیروی درگ آن‌قدر زیاد است که بدن انسان را در کسری از ثانیه از هم می‌درَد.
بنابراین، بدن او باید دارای ساختار مولکولی خاصی باشد که اصطکاک و تغییر فشار را خنثی کند چیزی شبیه پوستی از جنس نانوکربن فشرده یا میدان مغناطیسی محافظ.
۳. نیرو و شتاب (Acceleration)
برای رسیدن از حالت سکون به مثلاً1000 متر برثانیه در کمتر از یک ثانیه، نیاز به شتابی نزدیک به ۱۰۰۰g داریم.
انسان معمولی نهایتاً تا حدود 5 گرم را می‌تواند تحمل کند؛ پس ای‌ترین باید مکانیزمی در بدنش داشته باشد که نیروهای شتاب را درون خود توزیع کند احتمالاً به کمک تقویت عضلات قلب و سیستم گردش خون با ترکیب عامل شیمیایی «کامپوند V» (ماده‌ی اصلی قدرت سوپ‌ها در سریال).
۴. اصطکاک و گرمای تولیدی
دویدن در سرعت بالا باعث افزایش شدید دمای سطح بدن می‌شود؛ اگر فرض کنیم او روی زمین با کفش معمولی بدود، تماس مداوم باعث تولید گرمای چندصد درجه می‌شود.
برای جلوگیری از سوختگی یا تبخیر لباس، باید نوعی پوشش مقاوم حرارتی یا سازوکار خنک‌کننده طبیعی داشته باشد چیزی شبیه به اثر جریان خون با سرعت غیرعادی یا دفع حرارت از طریق تعریق فوق‌سریع (در حدی که از نظر فیزیولوژیک برای انسان ناممکن است).
۵. انرژی و کالری مصرفی
ای‌ترین در سریال دائماً از نوشیدنی‌های انرژی‌زا استفاده می‌کند تا سوخت بدنش را تأمین کند. بر اساس فیزیک، دویدن در سرعت مافوق صوت نیاز به مصرف انرژی در حد چند میلیون کالری در دقیقه دارد.
یعنی اگر واقعاً چنین سرعتی داشته باشد، بدنش باید مثل راکت سوخت‌مایع کار کند؛ سلول‌هایش احتمالاً قادرند با تبدیل مستقیم مواد شیمیایی به انرژی جنبشی عمل کنند، نه از راه‌های معمول متابولیسم.
۶. عوارض زیستی شتاب بالا
در فصل‌های مختلف، اشاره می‌شود که قلب ای‌ترین آسیب دیده است علت کاملاً علمی دارد.
در سرعت و فشار بالا، عضله قلب باید خون را با حجم و شتاب غیرعادی پمپاژ کند؛ همین باعث نارسایی قلبی تدریجی می‌شود. این بخش از سریال کاملاً واقع‌گرایانه‌ست و به خوبی محدودیت فیزیکی بدن را نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری علمی
قدرت ای‌ترین از نظر فیزیک، ترکیبی از تخیل و تضاد با واقعیت است:
بدنی که بتواند در برابر شتاب‌های هزاربرابری مقاومت کند، حرارت را دفع کند، و اصطکاک هوا را مهار کند، در جهان واقعی نیازمند فیزیک فراتر از بشر و زیست‌شناسی تقویت‌شده با مهندسی مولکولی است.
سریال با هوشمندی این عدم‌تطابق را توجیه می‌کند: ماده‌ی مخصوص Compound V که قوانین فیزیک را خم می‌کند تا سوپ‌ها در جهان “واقعی‌تر از ابرقهرمان‌های کلاسیک” به نظر برسند.